კაცი სხვის რითმებს წრთვნის, - სახავს უწყინარ ლაღობად, გალაკტიონი მიიჩნევს ჯიბეში ხელის ჩაყობად.
წერს: „რა ხდებაო ეს?!“ წუხს: „ჯოგის ხელში ცვდება - სადაც ჩავხედე ლექსს, სულ ჩემი რითმა მხვდება!“
წერს: „რითმაც უთაქია, რიტმებსაც ჩემსას ავლენს, - იცოცხლე, უთარგმნია ბლოკი მშვენივრად პავლეს!“
„მართალი გახლავს ზოგი, ვინც ქართულ თარგმანს აქებს, კი, ნაღდად იგებს ბლოკი, ოღონდ - პავლია აგებს!“
„ქურდობს დღისით და მზისით, ძარცვაში ტოლი არ ჰყავს, ქარგავს რითმებით სხვისით, სხვისი რიტმებით ჩარხავს...“
და იქვე დასძენს: „სხვაა, და არც არავის არ ჰგავს, გალაკტიონი - ზღვაა, ამით არაფერს კარგავს...“ |