ერთ მშვენიერ დგეს მე ღრმად დავრწმუნდი ვერასდროს ვნახავ სამოთხის კარებს, იქ ღირსეულნი ხვდება წმინდანი ჩემი წარსული მიხსენებს ვალებს. ფიქრში ჩაფლული უკან ვბრუნდები მომავლის ცქერა აღარ მახარებს წარსულნი დრონი მახსენებს ცოდვებს და სამოთხისთვის არ მიღებს კარებს. ვზივარ და ეხლა ძლიერ დავრწმუნდი ჩემსავით ბევრი ვერ იხდის ვალებს, ალბათ უფალმა აქ დამიწესა ასე ამჯამად გაუძლო ტანჯვებს. ერთ მშვენიერ დღეს ისევ დავრწმუნდი
იქნებ გაუძლო ჩემს ტანჯვას ამდენს, ვინცობ გავაღებ სამოთხის კარებს იქ გაბრიელი არ მომთხოვს ვალებს. |