გამომაღვიძე, დამიძახე სულის სიღრმიდან, გამომაფხიზლე, დამიკრიფე კამელიები, გამიზაფხულე, გამივარდე, გამიმაისე, თვალის უბეში, ცრემლებივით დარგე იები. ცას დაესესხე ცისარტყელა, ამიშვი მზემდე, კიბე მოსთხოვე ქარის ასულს, დამაიმედე, რომ არ გამიშვებ ხელს, სანამდე არ ვნახავ წასულს, მთვარის ბილიკით, დავიწყებულ, მიმქრალ იმედებს. გამიათასე, გამიბევრე ლექსის ბწკარები, გადამატარე ხელის გულით, შენი სამყარო, გამიიოლე, გამიხსენი ზეცის კარები, რომ ვარსკვლავები, ხნულში თესვად შემოგაყრო. გამომიტაცე, გამაქროლე შავი რაშებით, თეთრმა მდევარმა ჩვენს ძებნაში იხეტიალოს, ჩამოაფარე ჩვენს სარეცელს ღრუბლის ფარდები და თუნდაც მთელმა დედამიწამ იეჭვიანოს. |