მე ვუმზერ ნაპირთან უთენია ზღვა როგორ გასწორდა მიწასთან, იცხოვროს,ვის როგორც უცხოვრია, იწამოს ვინც როგორ იწამა......... ველური ღიმილით მესაფლავემ იცინოს მოკვდავთა დარდებზე... ყოველდღე საფლავთან შეაღამდეს, ყოველდღე თითოჯერ დაბერდეს!.. ტალღებმა გზად მთვარე აიტაცოს, სიბნელემ შეზაროთ ნადიებს, თარაში ენგურმა გაიტაცოს და ვეღარ გავიდეს ნაპირზე.... კარს მომდგარ ვერტერის მსახურს,ლოტე ალბათ კვლავ მიაწვდის იარაღს, ისევ ძველებურად მოელოდეს შორს წასულ მეგობარს დიანა... მიწა გარდასულთა სოფელია და ქვებით ნიშნავს ფინიშებს... ალბათ,რომ ჩაიცვას ოფელიამ, მაინც ვერ დამალავს სიშიშვლეს!... მედეამ იცხოვროს მოგონებით, და უტამ შორენას თვალებით... წაიღეთ სამოთხეც...ჯოჯოხეთიც... დონ-ჟუანს უბოძეთ ქალები... იცხოვროს,ვის როგორც უცხოვრია.. მარტოსულს ეული იწამებს... ...........და ვუმზერ ნაპირთან უთენია ზღვა როგორ ჩაძირავს ქრიზანთე |