ჰოდა, ასე, რითმების არითმია მაწუხებს, ვხედავ, მთელი ცხოვრება უმიზეზოდ ირევა, ფიქრი ისე მედება, როგორც კიბოს მარწუხი. ახლა, (ბეწვის) ხიდზე ვარ, მტკვართან, ერთი მეტრი და... სიკვდილისთვის მოცლა ხომ იშვიათი ჩვევაა, ვხვდები, მთელი ცხოვრება ჩუმად უნდა მეტირა, თორემ საკმარისადაც იცინოდნენ ჩემამდე. სიურრეალიზმია რაც აქამდე ვიწამე, ღამეა და მთვარე ცას უნაგირზე მოაჯდა, ყველა ძველ ოცნებაში ჩამოვედი მიწამდე, შეშლილივით მინდა, რომ გადავახტე მოაჯირს, უკანასკნელ წამამდე ვგავდე გაშლილ იალქანს, (გადმოფრიდნენ მერცხლები, გაზაფხულის გარეშე) ვიცი, მთელი სიცოცხლე სულ მცირედ თუ მიატანს გადარჩენის ნაპირთან, ვიდრე ცოცხალ გვამებში დავდივარ და ვერასდროს ვაკონტროლებ ხასიათს. ფერფლის რუხი ფანტელით, წვიმას იწყებს ღრუბელი, მთელ სამყაროს ოცდაათ ვერცხლზე მცირე ფასი აქვს, ქარია და ჩემზე მეტს ქარიც ვეღარ უბერავს. ემოციას სულიდან-სხეულამდე დავრაზმავ, ყველა ამოსუნთქვაში, ჰაერია ნოტიო, ჰო, სუეციდს მივიჩნევ უკანასკნელ მარაზმად, როცა თუნდაც ერთი მაქვს აქ დარჩენის მოტივი. |
siyvaruli.in:
By nervoza
By nervoza
ჩემი დუმილიც მიითვალე
შენდამი ლოცვად . . .
შენდამი ლოცვად . . .
♥ l o v e ♥
ავტორიზაცია
იყიდება siyvaruli.in
ჩვენ facebook-ზე
რეკლამა
 |
რეკლამა
 |
რეკლამა
 |
მინი ჩათი
რეკლამა
რეკლამა
პარტნიორები
WWW.GETOP.IN WWW.TOPSAITEBI.GE For Mobiles დაამატე საიტი |
