უსიყვარულოდ ვინა თქვა ფიქრის და ლოცვის ძალაო, ან-ბედნიერი ვენახი და სხივოსანი ყანაო, ან-წყაროების გალობა, ქვის სითბო,ძუძუს ღალაო, ან-ოქრომკედის სართველად დაბრუნებული ჯარაო, ან-სამარეში ნათქვამი: “სულ მანდ მენახე,ქალაო.”
უსიყვარულოდ ვინა თქვა სიმთა და სხივთა წკრიალი, ან-ვარსკვლავების დობილი ფრინველი,ღმერთის ხმიანი, ან-ჰორიზონტზე ელვისგან დაჭრილი ალვის შრიალი, ან-ზამთრის შუაღამეში იის თვალები,მზიანი, ან კიდევ-ზესკნელ-ქვესკნელში სამოთხის ფერთა ბრიალი.
უსიყვარულოდ ვინა თქვა კლდეზე ბიბინი იფქლისა, სიკვდილ-სიცოცხლის ნათება, უცნაურობა იღბლისა, ან-ქარიშხალში ტარება მარადიული ტვირთისა, ან-სასწაული უებრო, საუნჯე ყველა დღისთვისა- ცამყარის მამშვენებელი ფერისცვალება სიტყვისა.
უსიყვარულოდ ვინა თქვა უსასრულობა გზებისა, ან-სიღრმეები სივრცისა და სილამაზე ზღვებისა, ან-ყვავილობა გულისა და სიმსუბუქე ფრთებისა, ან-ამაღლება დროშისა და სინანული მტრებისა, ან-მწვერვალებზე მბრწყინავი სანთლები უკვდავებისა. |