ცა ვეღარ მოეშვა მოქუფვრას, როგორც შენს უვადოდ მომლოდენს, გაუსაძლისია, რომ დუმხარ, თუ ასე აპირებ ბოლომდე?
გავყურებ თაროზე სერვანტესს, ქარისწისქვილების ფრთებიანს, ნატვრები ახდენას ვერ ვანდე, ამიტომ ჩემს თვალწინ კვდებიან.
დამჩემდა ფიქრების ანთება, ვითომ პოეტური სინდრომით, გახდა დიაგნოზი ნათელი, ჰოდა, განკურნებას ვინდომებ... |