მემარტოობამროგორცფიქრიგამაცამტვერა,
დამეცუძლურიველოდებიმაცდურგანაჩენს,
ავედევნებიკვლავკლავიშებსქარადდამტვერად,
მაინცჩემნაირსხვალდროებაათასსგააჩენს.
აღარვიქნებიმარტოდმარტოშენიმგოსანი,
მრავალპოემებსმიუძღვნიანმშვენებასშენსას,
მეერთილექსიშემრჩენიაშენთვისფრთოსანი,
სხვავერგაიგებსამსატკივარსდაგანცდასჩემსას.
ვერგავექეციმარტოობასვეღარცსიზმარში,
თითქოსგაქვავდაყველაფერი, აქჩემსგარშემო,
რაღაცმაკლიავიქექებიჩუმადფიქრებში,
იქნებმიზეზიმარტოობისვინმემმაჩვენოს.
მეაღარმინდაარცსიკვდილი, აღარცსიცოცხლე,
ჩემთვისსიკეთეც, ბოროტებაცუკვეერთია,
მარტოობაშითუამქვეყნადერთწამსიცოცხლებ,
მაშინმიხვდებირომსიკვდილიამწამსგერჩია.
მემარტოობასგავექეციამქვეყნადვითომ,
მაგრამაღმოჩნდა, მარტოობავყოფილვართვითონ. |