მე ვერ ავიტან უშენოდ ყოფნას,
არ მიმატოვო ,ვით თეთრმა თოვლმა, არ მათქმევინო,ეს მეგობრობა სიზმარიაო,რომ აღარ მოვა. ჰოდა,ოდესმე თუკი შეიტყობ, უფერულდება წუთისოფელი, არ მათქმევინო ,რომ ყველაფერი შეჩვევაა და სხვა არაფერი. თავს ასე ვეტყვი გაბრაზებული, თუ მეგობრობა გამოდგა ფლიდი, ატირებული,გაცრუებული, მარტოდ,უიღბლოდ ქუჩაში ვივლი. მე ვერ ავიტან უშენოდ ყოფნას, შენი თვალები ბევრის მთქმელია, მე ცხოვრებაში ვეღარ დავკარგავ , ვინც კი ოდესმე შემყვარებია |