სასიყვარულო პოეზია

ბებერ მათხოვარს, ლოთსა და პოეტს,
ომის ინვალიდს, გულში აქვს ტყვია.
მაგას სიკვდილიც ვერ ეკარება,
არც ცოცხალი და არც მკვდარი ჰქვია.
ავადმყოფობა უდროო დროს წამოეპარა,
ამჯერად შვება, მოვა ალბათ-აბა რას იზამს.
არავინ მოდის მის სანახავად.
ირგვლივ არავინ მოიპოვება,
ვინც ამ სახლიდან კუბოს გაზიდავს,
დასამარხავად.
შენ იწყებ ცხოვრებას, ხანდახან ახლიდან,
მაგრამ ოდესმე, ბოლო შანსი დაგრჩება ამის.
ღირს გახსენება განვლილ ცხოვრების,
ყოველი წამის, ყოველი წამის.
მესმოდა მისგან სიტყვები მწარე,
გულზე მომაწვა, ავტირდი ლამის.
მითხარი რამე, მითხარი რამე.
მან კი სიმღერით სიკვდილი სცადა,
ვიდექ სარკმელთან წვიმაში ღამით.
აღევლინება ეს სული ცადა.
“მეეტლევ ცხენებს ნუ ერეკები,
მე აწი არსად არ მეჩქარება,
მე აწი არვინ არ მელოდება,
მე აწი არვინ არ მეყვარება.”
მღეროდა ბნელში, ხრინწიანი ხმით,
და იხსნებოდა სისხლში არაყი.
გაემგზავრება სადღაც დიდი ხნით,
როგორც ყოველთვის ისე ამაყი.
მითხარ ბებერო ბოლო სურვილი,
რა შემიძლია შენთვის რომა ვქნა?
მას აღარ ახრჩობს არყის წყურვილი,
სურდა კია და რაღაც ვერა თქვა.
ალბათ დამარხვას მთხოვდა მიწაში,
ვეღარ გაიგო, თუ მივხვდი ნათქვამს.
მე კი ვტიროდი ღამით წვიმაში,
და მისთვის ვთხრიდი გორაზე საფლავს.

მთავარი	ვიდეო	მუსიკა	გამონათქვამები
სიყვარული თავდავიწყებაა	დაკარგული სიყვარული	ნიკო გომელაური	სიყვარული და ურთიერთობები
ისტორიები	ქორწინება	mk1979	სადღეგრძელოები
რჩევები	ასტროლოგია	...	სხვადასხვა

შემოქმედნი

სურათები

მწერლები

გამოკითხვა

ავტორიზაცია

იყიდება siyvaruli.in

ჩვენ facebook-ზე

რეკლამა

რეკლამა

რეკლამა

მინი ჩათი

რეკლამა

რეკლამა

პარტნიორები

სტატისტიკა

	500