|
– მაინც რა არის სიყვარული?იჯდა, დარდობდა და ფიქრობდაგული სამსჭვალებით მიღარულისაკურთხეველზე რომ მიჰქონდა.–მაინც რა არის სიყვარული?...სიყვარული ისეთი შეშლილიასიყვარულის ყველას ეშინიასიყვარული კი : ნამდვილია!ამ ქვეყნად ერთი ქალაქიაშიგ ქვის სახლები ალაგია,დადიან, ხარობენ, იცინიან,ჩემში კი ისეთი სიცივეა..–მაინც რა არის სიყვარული?სიყვარული ისეთი შეშლილიაშეხედეთ : ცრემლები, ცრემლები მერევაჰოი, თქვენ სამყაროს ფერადო გარსებოო, ბედნიერება, ო, ბედნიერებაო, ბედნიერება, – რომ იგი არსებობს!და ერთადერთია, ჩემგვარი ბევრიაასე სევდიანი, ასეთი უმიზნოშეუძლებელია, შეუძლებელია ცხოვრება უმისოდ!მას მადლი უფლისა შუბლზე აწერია,იგი მაღალია სხვაგვარი წოდებით,ის ერთადერთია, ჩემგვარი ბევრიაის ერთადერთია და მე... ვეცოდები,მაგრამ სიყვარული ისეთი შეშლილიასიყვარულის მასაც ეშინია.მე კი შევიშალე მიტომ ვეკრძალებიმხოლოდ მოგონებებს ვეძალები..ჰქუხდნენ ბედნიერი ორკესტრებიიჯდა, იღიმოდა, საუბრობდა.ღმერთო კიდევ როდის მოვესწრები?ამგვარ მიახლებას საუფლოსთან?მალე შეაკვდება ხელი სიმებს,სიკვდილი – სიყვარულზე ადვილიაუფალო!შემიბრალე, შემისმინე.უკანასკნელია!ნამდვილია! |