...მე მთა ვარ უშენოდ უირემო, გორის სალოცავი უზარებო, გამომშვიდობება უიმედო, სახლი–უმეზობლო, უკარებო.
უშენოდ ციხე ვარ მილეწილი, ქვეყანა უსოფლო, უქალაქო, ბარათი უმიზნოდ მიწერილი, მდინარე უტბორო, უკალმახო.
უშენოდ ტურა ვარ მარტოხელა, ატამი–ჭიისგან გამოხრული, ობოლი არწივის გამოხედვა, აფიშა–ჯუნგლებში გამოკრული.
უშენოდ დროშა ვარ დაშვებული, მხრებზე დაფენილი თმა–ჭაღარით, ცხვარი–მგლის ხროვაში გაშვებული, საქმეჩავარდნილი მაჭანკალი.
უშენოდ ცრემლი ვარ უმარილო, წყარო–სულ ბოლომდე დაწრეტილი გამცემის ხუმრობა უადგილო, სიმი–გიტარაზე აწყვეტილი.
უშენოდ ღამე ვარ–უძინარი, ხევში დაკარგული უხმო–ექო, დარდით ავსილი და უცინარი უშენოდ ლექსი ვარ–უპოეტო.. |