საქართველოდან არსად წავსულვარ. წასულთ-ცხონება! საკითხავია: სად დაასრულა შოთამ ცხოვრება? განა იქნება ბედის დაცინვა ამაზე მეტი: რუსთაველი და ემიგრაცია? სადაა ღმერთი?!
სად მოვისვენებ, რომელ მიწაზე, სხვებისთვის ურგი, როცა სამშობლოს-ლოკოკინისებრ დავათრევ ზურგით?
ჩემი თბილისი და ნარიყალა... ელენთის ხელა საქართველოში, რაც კი მიყვარდა, ჩემშია ყველა!
ჩემშია-ყანა, ზვარი, ეწერი, ხე თუ ცხოველი... გა-ათი-ათი-ათასკეცებით მიყვარს ყოველი! რუსთაველი და ემიგრაცია? საბრალო შოთა! გული სიშორემ ვერ გააცივა- იწვის და შფოთავს |