უცნაურია ბუნება ქალის ნაზი სხეულის და სულის მიღმა განრისხებული ურჩხული ბღავის და მოღალატის სატევარს ისხავს
უცნაურია ბუნება ქალის სურვილი ჰკლავს და ის მაინც ურჩობს მწყურვალს რომ თასით მიართვა წყალი მას მაინც წყურვილით სიკვდილი უჯობს
და მიჰქრის წლები თავთან ჭიდილში შემოღამების გაჩნდა ბინდები ღმერთი რომ იყო ვერას გახდები შენ თავს შენ თუ არ შეეჯიდები
გავა დრო გავა ატმობის ხანა დაგიბერდება ხორცი და სული და სინანულის დაგრჩება დაღად განაწამები ურჩობით გული
განა რამდენი სურვილი გწადდაა? ერთი? ჰაა ორი? ღირდა ტკივილად? როგორც წვიმის დროს სეტყვა ან გვალვა ისიც ხომ უცებ გადაივლიდა?
უცნაურია ბუნება ქალის ნაზე სხეულის და სულის მიღმა განრისხებული ურჩხული ბღავის და მოღალატის სატევარს ისხავს. |