მე შენში მეტად მიზიდავს მაგ მზერის იდუმალება, ბავშვური ღიმილის უკან ქალღმერთი რომ იმალება; ქალღმერთი - გიშრის თვალებით და ქარვისფერი ტან-ფეხით, ზოგჯერ ბუტია ტუჩებით და კოცნით თავდბრუდამხვევით. ქალღმერთი,ვინც დაიმონა თითქოს დიდგულა პოეტი, ქალღმერთი ვინაც აქცია ამაყი მარიონეტად... ქალღმერთი,ვისაც მიეძღვნა ღამისეული სონეტი, ლექსმა ფიქრები გაჰყიდა ვერცხლის 30 მონეტად. მე შენს თავს მეტად მაყვარებს ეგ გამოხედვა ცბიერი, შენ ნახატი ხარ უთუოდ პიკასოს ხელისმიერი... შენ ხომ გოგენის მუზა ხარ,ტაიტელის გაქვს იერი, ამ ლექსის მუზაც შენა ხარ,ქალღმერთი ღვთითმშვენიერი. |