ღრუბელს გავაყოლებ ფიქრებს ქარებს დავიგულებ მხედრად სივრცეს, ოცნებები მივსებს, ისე მენატრები დედა. ვიცი, სიშორეთა ხიდი, დროთა უსაშველო სევდა, მიდის, უგზოუკვლოდ მიდის უფრო მენატრები დედა. შენი გულმხურვალე ლოცვა, გზა—კვალს მიცისკროვნებს ბედად. როგორ ძლიერი ვარ როცა ქვეყნად შენა მყავხარ დედა. ჩემო, გულცისკარა ქალო, ჩემო, ტკივილო და სევდავ. ჩემო ოცნებების ფარო, ჩემო საყვარელო დედა. |