ირგვლივ სიჩუმემ დაისადგურა, კვლავ შეუმჩნევლად ჩამოწვა ღამე, ცად მოციმციმე ვარსკლავთა შორის, ამოანათა ამაყმა მთვარემ.
გარინდებულა ფიქრებში ზეცა, ძილს მიცემია მიდამო წყნარი. მხოლოდ თავისთვის, დრო გამოშვებით რაღაცას შუმად ბუტბუტებს მტკვვარი.
შენზე ფიქრებში ვათენებ ისევ მე,ჩემს სარკმელტან მდუმარედ მდგარი უძილობისგან საოცრად დაგლილს მეალერსება ნიავი ღამის.
ჩემს გულში ახლა თითქოს, ვეღარ მათრთოლებს ცისკრის ზარები. მესალბუნება სადღაც ,შორიდან, ჩვენი წარსული ტკბილი ზმანებით.
ჩემს გულში ახლა თითქოს ღამეა, დაბინდულია ჩემი აზრებიც. მომნატრებია თურმე ძალიან შენი სითბო და შენი ალერსი.
გაოგნებული შევყურებ ზეცას, დრო შენს ლოდინსი რა ნელა გადის, ისევ რაღაცცას ბუტბუტებს მტკვარი, უძილობისგან დაქანცულს დარლილს.
ჩამეძინება,ალბათ,როგორმე, მაგრამ იცოდე,სიზმრებშიც,ცხადსიც შენზე ვიფიქრებ მაინც ბოლომდე........................... |