ვამხელ ამინდივით ხასიათზე ნატვრა დღეებივით დამყვებიან, ახლა ჩავუარე ასათიანს, ერთიც არ მინახავს ნაგიჟარი. ბედს და უბედობას მიკრძალავენ, მე კი უჩემობას დავყაბულდი, ჰოდა არაფერი, ცხოვრებაა პირმომტვრეული და ჟანგიანი.
ისევ კრიალოსანს ათამაშებ, შენსკენ არაფერი არ შეცვლილა, წუხელ კითხვებივით დამაყარე, ტუჩთან გამომწვევი ღიმილები, გახსოვს/ (არაფერი გვაბადია), გულში ბავშვობა რომ შევიძინეთ, ბევრჯერ თავდახრილი დილაა და ზოგჯერ კარებივით გაღებული. |