ნუ მეტყვი, რომ აღარ გათრობს ჩემი თმების სურნელი,
ჩვენი ტრფობის მოწმე იყო ტყის წითელი კუნელი.
მითხარი, რომ მოგენატრე, ყველგან მე გელანდები,
რომ უჩემოდ ავადა ხარ და უფსკრულში ვარდები.
ნუ მეტყვი რომ აღარ მელი, რომ ის კოცნა ქარს გაჰყვა,
ის განცდები და ვნებები ჩანჩქერს ზღვაში გადაჰყვა,
მითხარი, რომ ჩემით ცოცხლობ, ჩემს ოცნებებს დარაჯობ,
რომ მინდორში ჩვენ გველიან ენძელა და ყაყაჩო. |