დაცარიელდა სავალი გზა ქუჩის გადაღმა, უფრო ჩემს მხარეს, დამინახე ალბათ ნაკლებად და შუქნიშანსაც შუადღისას ღამის გადღლა ყვითელ ფერებში აესახა წამით სახეზე.
არ მოგიხედავს, მიდიოდი მეორე მხარეს, (ასანთი მთხოვა ვიღაცამ და მადლობა მითხრა) უბნის ნიავი აგეკიდა აივნებიდან, კალთებს შეეხო კაბისას და ანცად გაგრითმა.
ვიდექი ასე, გიყურებდი არ ვიცი რატომ, მიდიხარ, მიწვევ და ქუჩებში თმების სუნს ტოვებ, ავტომანქანამ ჩაიარა, წამით გაგაქრო, გადააჭარბა დაწესებულ საგზაო ნორმებს.
ჩემს ტროტუარზე მოხუც ხეებს წასკდათ ფოთლები სიცილის ნაცვლად, გამჭორავენ ალბათ ამჯერად, როგორც ქალები-მექალთანე კაცების მოდგმას და ჩემი ვნების სიკეთისა სულაც არ ჯერათ.
ახლა მივდივარ იმ ქუჩაზე, ქარია ნელი, ამინდს ღრუბლები ციდან დარჩა გამოსადევნი, შენი სახელი გამოვიცნო ვცდილობ ჯიუტად და მივხვდი არის ორ ასოზე არანაკლები. |