სასიყვარულო პოეზია

შენ ზღვის პირად მიდიოდი, მერი.

სხივქვეშ თრთოდა შენი ნაზი ტანი.

და გფარავდა მწვანე სუროსფერი

ცაცხვისაც და ალვის ხეივანი.

შენს ღიმილში მწუხარების ჩქერი

მოულოდნელ სიყვარულად ვცანი,

როგორც მთვარის შუქი ალმაცერი,

როგორც სიოს უცხო მიმოხვრანი.

ამ ღიმილში კარგი, მშვენიერი

გამოკრთოდა სევდა-კაეშანი,

როგორც სხივზე ყვავილების მტვერი,

ცისკრის ნამით თრთოლვილ-განაბანი.

იმ ღიმილზე, იმ სევდაზე ვმღერი,

ბანს მაძლევენ ყვავილნი და მთანი.

მერი, ჩემო შორეულო მერი,

შენკენ მოჰქრის ბედის იალქანი.

1915

მთავარი	ვიდეო	მუსიკა	გამონათქვამები
სიყვარული თავდავიწყებაა	დაკარგული სიყვარული	ნიკო გომელაური	სიყვარული და ურთიერთობები
ისტორიები	ქორწინება	mk1979	სადღეგრძელოები
რჩევები	ასტროლოგია	...	სხვადასხვა

შემოქმედნი

სურათები

მწერლები

გამოკითხვა

ავტორიზაცია

იყიდება siyvaruli.in

ჩვენ facebook-ზე

რეკლამა

რეკლამა

რეკლამა

მინი ჩათი

რეკლამა

რეკლამა

პარტნიორები

სტატისტიკა

	500