შენი წერა ვარ, არღუნო,
წყლის ძალა სჯობსო, იარაღს,
ვინაც კი შენში მოხვდება,
მონად გაიხდი, მთლიანად...

რამდენს სიცოცხლე წაართვი,
ადიდებულხარ ცრემლებით,
ტირილით შენს ხმას ვერ ვფარავთ,
ვეღარც შენს ძალას ვერევით...

მოდიხარ, ნეტავ საიდან?
ანდა, მიდიხარ საითკენ,
მალე შენს მსხვერპლთა სხეულებს,
მაგ ცივ ტალღებზე გაიფენ...

იქნებ, მეც შენი წერა ვარ,
იქნებ, მეც შენთან ვმთავრდები,
ნუთუ არ გეყო, სიცოცხლე,
შენში რომ შეწყდა, ამდენი?!