მაგ ლამაზ თვალებს ვერ ირეკლავს ვარსკვლავთ მესია ფერებს ვერ ითვლის დაღალული ჩემი გონება ისე არავარ , როგორც მინდა , როგორც წესია მე ვერ გავიგებ ისე წავა ჩემი ცხოვრება
ფიქრებიც მოდის დაღალული , მაღლა ახრილი ისევ ბნელა და უფსკრულეთში მივემართები მე კი ვწუხვარ და ცრემლებს ვიხოცავ თავდახრილი გული მაჩუქე მე რად მინდა შენი ვარდები
ამ დარდებისგან დავეხეტები ღონემიხდილი ვერ მივატოვებ ლექსისწერას, ამ ჩემს ხელობას ვერ შემაშინებს "მეფისტოფელი" და ეს სიკვდილი გვერდს დავუმშვენებ და თავს დავუხრი ჩემს თვითმკვლელობას ..
თუ ზამთრის ტრფობას ვერ გაუძლებს ჩვენი გულები იქვე ზამთართან სამარადისოდ გავიგუდები ..! ავტორი : მარიამ გეგენავა
|