ახლოვდება რაღაც ცაზე მაშტაბური, მსოფლიოა გარინდული მოლოდინით, მინდვრებია უყვავილოდ დაშრამული, ქალაქები დანგრეული მხოლოდ იმით,
რომ მოკვდავებს თანადგომა დაუკარგავთ და ცხოველურ ინსტიქტებით მოქმედებენ, დაც კი ფრესკა ტაძრებისთვის დაუქარგავთ, კაწრავენ და ფლირტაობას აღმერთებენ.
იმის ნაცვლად სიყვარულით გალამაზდნენ, მახინჯები ხდებიან და ბოროტები, წინაპრებიც თავისთავად გადაფასდნენ, მრავლდებიან სულიერი რობოტები.
უმეტყველო თვალები აქვს ყველას მონის , გონებაში გაყინული იდეებით ჩამოიმსხვრა ცისარტყელა _ზეცის ტონი სამოთხისკენ მიმავალი კიბეები.
ბედნიერი არ უყვართ და ეშინიათ, ფიალოგი ფოტოზეა ასახული. ხელოვნება შთაგონებაშეშლილია ხმარებიდან ამოიღეს გაზაფხული.... |