როდესაც გიყურებ ანთებულ თვალებში, ვგრძნობ, როგორ ყუჩდება წარსული ტკივილი... მოღელავს, მოარღვევს ჩაკირულ ჯებირებს სულის სიმღერა!!! თუ სულის კივილი?!.....
ყოველდღე ვერ გხედავ, ხანდახან შემხვდები... ჩამივლი, მიტოვებ შეხვედრის მოლოდინს!... სიზმრად გეფერები!!!!... ცხადში? – ვერც გეხები... სათქმელიც უთქმელი დამრჩება ბოლომდის!...
ჩვენ ჩვენი გვედგმება ცხოვრების უღელი, ცალ–ცალკე მოგვიწევს იმ ხნულის გატანაც... . . . გაუსაძლისია შენს ახლოს ყოფნა და ამ „მარტოხეობის“ უშენოდ ატანა!!! |