ცამდე გუმბათიდან ცოტა მანძილია,
თუმცა უკვდავება მაინც ვერ ვიწამეთ -
ვდგავართ კარიბჭესთან, ჩვენი (მო)თხოვნებით
უფალო, შეგვიწყალენ...

ლოცვა გვახსენდება უფრო  გასაჭირში,
ვფიქრობთ ცოდვებისგან უკვე დავიცალეთ,
ამდენ "უცოდველ კრავს"  მიწა ვეღარ უძლებს,
უფალო, შეგვიწყალენ...

ცოდვა გამხელილი - არის  მტკივნეული,
თუმცა დაფარული - კიდევ უფრო მწარე, 
ღმერთი იმედია ჩვენი გადარჩენის,
უფალო, შეგვიწყალენ...

ვიღაც ეკონება ხატებს ფარისევლად,
როცა გვიჭირს რწმენას ვიცვლით ისე მალე...
მაგრამ განწირულნი, შენს წინ დავიჩოქებთ,
უფალო, შეგვიწყალენ...