დავიღალე,ღმერთო, როგორ დავიღალე, რა ჯანდაბამ ამატკია აპრილი, არც ის ვიცი,ამ ცხოვრებით დავიღალე, თუ სიცოცხლეც დაღლაზეა გათვლილი.
დავიღალე,ერთხელ მაინც ვიწუწუნო, ერთხელ მაინც ჩამოვყარო მხრები ძირს, წლების შიში ოხერია,რას გავაწყობ, მაინც ტოვებს ფორიაქს და გაივლის.
დავიღალე,სულზე ჯვალოჩამოცმული მადევს ხორცი ფენად სევდაათლილი, ისე მწიწკნის კაფანდარა ეს სხეული, თითქოს ჭიანჭველებს ზედ აქვთ სადილი.
დავიღალე,რამდენჯერ ვთქვა, დავიღალე, ღმერთით...შენით, ჩემით...კიდევ ვიღაცით, ერთადერთი რაც მთელი ხმით მაღრიალებს, ლექსებია და ლექსებშიც ვიძახი:
დავიღალე ღმერთო,როგორ დავიღალე, რამ დამღალა,რა ჯანდაბამ არ ვიცი, ნეტავ ცისკენ ნაბიჯებიც დამეღალოს, ყველას ვფიცავ, ამ მიწაზე დაგიცდი. |