სულში ვიგუბებ ყველა ტკივილს,

მაინც მიყვარხარ...

ვინ იცის, იქნებ ახლო არის,

გზის დასასრული...

დღემდე ვერ ვხვდები, როდის მოხველ,

მაინც ვინა ხარ...

ან ისევ ისე, რატომ მახრჩობს

შენი სურვილი...

ნეტავ ამ გზიდან, ჩემი გზიდან

საით გადავალ...

რატომ ბობოქრობს ეს სამყარო,

რად დაჰქრის ქარი...

ფიქრების ზღვაში ვეღარ ვხვდები,

ახლა სადა ვარ...

და ყველაფერი, ასე სწრაფად

სად მიიჩქარის...

ჩემი გზა ხანაც აღმართია,

ხანაც დაღმართი...

და რა დავტოვე მე ამ გზაზე,

მხოლოდ ლექსები?

კორიანტელში გულს ვლოცავდი,

ჭკუას ვახმარდი...

თუ ხელით ვერა, სიტყვით მაინც

გეალერსები...

და დავაქროლებ, მე ამ გზაზე

უნიჭოდ იმედს...

მომდევს შენი ხმა, მომძახიან

როგორც ზარები...

ყველა ნაბიჯი, რაც გადავდგი

ამად რომ ღირდეს...

გზაზე გავდივარ და უმიზნოდ...

მივემგზავრები...

ვინ იცის, იქნებ ახლო არის.

გზის დასასრული...

დღემდე ვერ ვხვდები, როდის მოხველ,

მაინც ვინა ხარ...

ან ისევ ისე, რატომ მახრჩობს

შენი მონატრება...

ან ისევ ისე, გამალებით

რატომ მიყვარხარ...