იცოდე, რა არის სამართლიანი, გრძნობდე, რა არის მშვენიერი, გსურდეს, რაც კარგია, — ეს არის გონიერი ცხოვრების მიზანი.

მიდიხარ თოვლში - თოვლივით კარგი და კარგი ბიჭის ერთგული ცოლი და სუსტი მხრებით შინ მიგაქვს ხარკი - ათასი ბიჭის ნასროლი თოვლი. გამახსოვრდება გაშლილი მხრები...გაკრთობს ქუჩაში ნაპოვნი ვნება, მაგრამ ოჯახში იოლად თბები...და სხვისი თოვლიც იოლად დნება

აღმაფრენა დაარქვით,გინდა სულისკვეთება, მომენატრა არაფრის არაფრისგან კეთება.

არც იფიქრო, რომ შენზე ფიქრს გავურბი და ვკრძალავ, რომ სულით არ დამაქვს შენი სურნელების სითბო, განა მართლა უღონოა, აქვს ოცნებას ძალა, ისე როგორც სისათუთე თითოეულ სტრიქონს,

ისუნთქე ჩემით, საფეთქელზე დამაწვი ბაგე, რომ მერე ჩვენი შემოდგომის ფოთლებს ვეურჩო, რომ ვიკამათოთ, დამაჯერე, როგორ გაკლივარ, ვიეგოისტებ და ათასჯერ გეტყვი - მე უფრო.

მითხარი რამე, თორემ მე გეტყვი, რა უფეროა უშენო დღე და რა წყეული უშენო ღამე, მითხარი რამე! მითხარი რამე, თორემ მე გეტყვი, როგორ ვივიწყებ შენეულ წყენას, როგორ ვიტკიებ უშენო წამებს, მითხარი რამე! მითხარი რამე, თორემ მე გეტყვი, როგორ გიცდიდი, როგორ გელოდი, როგორ ვიცრემლე, როგორ ვეწამე, მითხარი რამე! მითხარი რამე, თორემ სულ მალე, დაგავიწყდები, მითხარი რამე!