როგორ ხარ?იცი როგორ მომენატრე?იცი როცა მონატრებას ვეღას ვერევი ვწერ..შენ გიწერ და
მგონია კითხულობ.გახსოვს მეუბნებოდი დილით შენი შეტყობინება რომ არ მივიღო
ტელეფონზე,შენი სახელი რომ არ დაეწეროს ვერ გავძლებ,ისე ღრმად მიყვარხარ გულში,შენსავით
ვერავის შევიყვარებ,შენ რომ დაგკარგო მოვკვდებიო..ვფიქრობ და მაინც ვერ გამიგია სად
გაქრა ის სიყვარული..არა აღარ მიკვირს,ლამაზი და წმინდა ხომ ყველაფერი ადრე
კვდება..დღეს გიწერ ყველაფერს,რისი თქმაც ვერ მოვასწარი..თუმცა ჩვენ ხომ იმდენად
ვუგებდით ერთმანეთს,ვიცი ეს ველაფერი ისედავ გეცოდინება,მე რომ არ გითხრა..ერთხელ
გითხარი იმდენი რამ მაქვს სათქმელი და როცა გნხაულობ ვმუნჯდები მეთქი..გამიცინე და მეც
ეგრე ვარო მიპასუხე..სიცოცხლე გვიხაროდა ერთად..მადლობას მიხდიდი ყოველთვის..შენსავით
არავის ვყვარებივარ,ესე როგორ გიყვარვარ,დიდი მადლობაო ამბობდი..ერთხელ ისიც მითხარი
ეგრე რომ შემიყარდეს გოგო,როგორც შენ გიყვარვარ და მიმატოვოს,ალბათ
მოვკვდებიო..ხედავ?მე ცოცხალი ვარ..შენ ხომ იცი რომ მე არ მეშინოდა მარტოობის,არ
მეშინოდა მიტოვების..როცა მიმატოვე,იცი ყველაზე მეტად რისი შემეშინდა და დღემდე
მეშინია?შეგიყვარებს კი ვინმე ისე როგორც მე მიყვარდი?გაგიგებს ისე როგორც მე
გიგებდი?ვიცი რომ არ ვარ განსაკუთრებული,არც სხვებზე ვარ მეტი რამით,უბრალოდ მე მეშინია
გული არ გეტკინოს..არ მინდა გეტკონოს,გატკინონ..არ მინდა შეგიყვარონ ხოლოდ შენი
ფიზიკურობის გამო..მეშინია..მეშინია,დაინახავენ კი იმ მხარეს,რომლის გამოც
შემიყვარდი?იქნებიან შენ გვერდით მაშინ როცა ცუდად იქნები?მე ხომ ყოველთვის ვგრძნობდი
რა გიხაროდა,რა გწყინდა.როდის იყავი კარგად და როდის ცუდად..ეგ გაგიჟებდა...როცა
გეტყოდი რაღაც გაწუხებს მეთქი გიჟდებოდი,როგორ ხვდებიო..გახსოვს მეუბნებოდი,შენ ხარ ის
ვინც ბოლომდე მიცნობს,მადლობა რომ შემიყვარეო..მეშინია,გამუდმებით ვფიქრობ და ვლოცულობ
შენს გამო..მე კარგად ვარ,შენ დაბრუნებას არ ვითხოვ...მე მხოლოდ შენს ბედნიერებას და
კარგად ყოფნას შევთხოვ უფალს..გფარავდეს დედა ღვთისა..უფალს ებარებოდე ჩემო..