შეჩერდი, ქარმაც კი შეწყვიტა სუნთქვა. გაჩუმდი, არ მინდა, შენი ხმა გავიგო! დახუჭე, სასწრაფოდ, დახუჭე თვალები; არ მინდა, მსხვრევიდან, ხელახლა ავიგო.
დღეს ისე მშვიდია, რომ თითქმის აღარც ცემს; დრომ უკვე წაიღო ჩემი არითმია. ახლა რომ მაფითრებს, ეს ჩუმი ხმაური, უბრალოდ, საათის ისრების რიტმია...
არ ვიცი,სცენარი როდიდან შეცვალე. კითხვებზე– პასუხად სიჩუმეს ვჯერდები. მე უნდა წავიდე, გავქრე ან ავორთქლდე; მე მინდა გავიქცე და მაინც ვჩერდები.. |