გახსოვს ის საღამო? ცივი სიო ფანტავდა ფიქრებს...
შენი გულის ცემა ჩემსას რომ ერწყმოდა გულში სითბოს ღვრიდა, არღვევდა ნისლებს,
მახსოვს გარინდება, ჩუმი მორიდება, გულში დამალული გრძნობის გაღვიძება,
შენი სუნთქვაც მახსოვს, შენი მორიდებაც, შენი სიხარულიც, შენი მოთმინებაც,
გახსოვს ის საღამო? ცივი სიო ფანტავდა ფიქრებს...
შენი ხელის სითბო ვნებით გამთბარი როგორ მითბობდა გაყინულ თითებს,
ცრემლი სინანულის გულის მარწუხებში როგორ აღვიძებდა სისხლისფერ რითმებს,
და ეს ყველაფერი ნუთუ დაემსგავსა წარსულში დაწერილ უძველეს მითებს,
არცერთი სიტყვა არ მითქვამს შენთვის შენ ხომ ყველაფერს თვალებში გრძნობდი,
გამშორების ჟამს გავექეც ფიქრებს მაგრამ ვერაფრით, ვერაფრით გთმობდი,
იმედის სხივი აღარსად მოჩანს მაგრამ სიზმრებში მე კვლავ გიხმობდი,
ის წუთი მინდა შენთან განცდილი და ამისათვის ცხოვრებას ვთმობდი... |