siyvaruli.in: By nervoza

ჩემი დუმილიც მიითვალე
შენდამი ლოცვად  . . .

2024-04-26 - 9:54 PM    
siyvaruli.in
ვიჯექი სიჩუმეში...სიბნელეში, ირგვლივ ყველა ბგერას მოეკლა თავი და სიჩუმე გაბატონებულიყო...ფიქრები ფიქრობდენ ძალიან ნელა...ოთახში სიმარტოვე დაბოდიალობდა ,თავს არ მანებებდა ფიქრებს რომელიც მოდნენ გაურბოდი.....ერთ წერტილისკენ მქონდა თვალი მიშტერებული თითქოს ჩემს წინ მოგონებების დღიური ყოფილიყო გადაშლი და ნელნელა ვფურცლავდა ჩემი ცხოვრების თვითოეულ ფურცელს ,თითქოს ეს ჩემი განვლილი გზა არ ყოფილიყო ისე დაკვირვებით ვუცქეროდი თვალებს მიღმა მოგონებების მიერ შემორჩენილ კადრებს....ფანჯრიდან სილუეტები მიხმობდენ ....დრო მიდიოდა ,...მიდიოდა ისე ფეხაკრებით რომ მარტო მჯდომს ვერც ვამჩნევდი ჩემს წინაშე მიმავალი წუთები..... ნელნელა წამოვდექმი თითქოს ფიქრებმა უბრძანესო და ვალდებული ვიყავი მის შესრულებაში ...სარკმელთან მივიდი..... .ჩადნა მხოლოდ მთვარე ცაზე მოელვარე , ირგვლივ ყველაფერი დაბინდა, ყველაფერი გაქრა ...გაქრა მთელი სამყარო ..ნელნელა ჩემი ფიქრები იცვლებოდა ....უცებ წერა დავიწყე...წერა არა-ბეჭვდა,მარჯვენა ხელი მტკივა და ვერ ვწერ -არ მინდა სულ მთლიანად ამათ დავემსგავსო...მიკვირდა თითქოს მთვარე მელაპარაკებოდა ...........ირგვლივ ყველაფერს მოეკლა თავი….დარჩენილი იყო მხოლოდ , მთვარე , და ჩემი ფიქრები ..... ნელ-ნელა წამოვდექი...თვალი ნაბეჭდს გადავავლე... ირგვლივ ისევ სიჩუმე და სიმარტოვე იყო.მარა სულ სხვა მზერით მიცქერდენ თითქოს...!..თითქოს ჩემს ტკივილს გრძნობდენ და შემსუბუქება სურდათ და თავს აღარ მახსენებდენ….. ნელ-ნელა წამოვდექი.....საწოლიდან მივედი , დავწექი და თვალები დვახუეა .....იხატებოდა ლამაზი ოცნება თვალებს მიღმა ....და საბოლოდ სიზმრად გადაიქცა...სინათლის სხივები თვალებს მჭრიდენ.. ....უკვე დილა იყო...აქაური ხმაური და ქაოსი სუფევდა... მზის სხივებს მთვარის სისუსტით უსარგებლია და სადგაც სამყაროს ბოლოში გადაემალა.....ღრმად ამოვისუნთქე ..ფიქრები თითქოს ჩემს გაღვიძებას ელოდებოდენ ისე სწრაფად დაიწყეს მოძრაობა....მაგიდასთან მივედი და ჩემი დაბეჭდილის კითხვა დავიწყე....ბოლოში ჩავედი ...ვიცი,რომ სახეზე სევდიანმა ღიმილმა გადამკრა და ჩუმად ჩავიბუტბუტე ,ვითომ ვინმე გაიგებდა ჩემს ქართულს : ღმერთო ეს რაღამ დამაწერინა….………………იქ ხომ ჩემი სულის გაუმხელელი დარდი იყო...მაგრამ მე ხომ შეჩვეული ვარ -ჩემი დარდის და ჩემი ტკივილის ტარებას და უცებ ყველაფერი წავშალე-ისევ საკუთარ თა1ვს გავექეცი.:::::::::::
 
გაუზიარე მეგობრებს










გამოკითხვა

გიტაცებთ თუ არა სასიყვარულო პოეზია?
სულ პასუხი: 7044

ავტორიზაცია



იყიდება siyvaruli.in

ჩვენ facebook-ზე

რეკლამა

რეკლამა

რეკლამა

მინი ჩათი


500

რეკლამა

რეკლამა

სტატისტიკა

სულ ონლაინში: 1
სტუმარი: 1
მომხმარებელი: 0



www.wsa.ge PageRank


              თქვენთვის ზრუნავს © nervoza

<