 მცხეთის ჯვრიდან - თბილისამდე
(ვუძღვნი მამა პეტრეს და გიორგი გაბაიძეს)
თითქოს უფალს გაეფინა
ცაზე ღრუბლის ტილონი,
თითქოს ზეცას ქერუბიმის
მარჯვენა ფრთა ფარავდა
სვეტიცხოველს ეცვა ლურჯი
აბრეშუმის ფილონი,
დაჭრილ გულზე მზის სხივები
სისხლად აჩნდა მარაბდას...
გული სადღაც კლდის ნაპრალში
მზესთან ერთად მისვენდა...,
მოსესავით მიაპობდა
მეწამული უდაბნოს,
მტკვარი ლექსებს გვაყოლებდა,
ჩუქურთმები გვისმენდა...
პოეზიაც არ ღირს ალბათ
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
ჩემს ერთადერთ სიყვარულს
(ქორწინების დღის აღსანიშნავად)
ბედთან ჭიდილია ალბათ პოეტობა,
ალბათ სიყვარულიც ბედთან ჭიდილია,
ნეტა, ერთხელ შენშიც ისე მოეთოვა,
როგორც ქაოსი თოვს ჩემში იდილიას,
ფრთები, ერთი ბოთლი მთვარის სონატა და ...
კედელს მილეწილი მწარე მოგონებით...
ცდები, ვერ ვიცხოვრებ ქარის მონატანთან,
ყელში ამოვიდნენ ბილწი გოგონები...
ბილწი გონებით და ბილწი სიტყვაობით
თორემ ფეხებს შუა უზით გარინდება,
წვანან ნაპირზე და მკერდზე მკითხაობენ
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
ერთი ქალი შემიყვარდა
ერთი ქალი შემიყვარდა,
ქალი, ხოხბისკისერა.
როცა ვკითხე, თუ ვუყვარდი,
მიპასუხა:
- ისე, რა!
გული წალკოტს დაემგვანა,
ნარწყავსა და ნაბარავს.
გულს ჩავძახე: - შემიყვარებს?
ამომძახა:
-აბა რა!.
ერთი ქალის სიყვარულმა
გული გადამისერა,
მთვარეს ვკითხე: - შემიყვარებს?
მიპასუხა:
-ისე, რა!..
მთვარემ გული გამიტეხა,
დავრჩი ბედის ამარა,
ცისკარს ვკითხე: - შემიყვარებს?
მიპასუხა:
- აბა
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
აღსარება
დღემ ჩაიცვა ამინდის ნაცრისფერი ხალათი,
ამინდმა კი დრო და დრომ ხასიათი დაკარგა,
დღეს სიმართლე ჯვარს აცვეს, ერთადერთი ჯალათი,
ერთადერთი ჯალათი მე ვიყავი და კარგად
მესმის მომეკითხება, ჩემი ურწმუნოება,
ძმაზე შურისძიება შვიდჯერ სამოცდაათი..
მაგრამ ახლა კაენზე გაცილებით ნოე ვარ,
კიდობანი – მზეა და ზღვას მიაპობს ტაატით…
სხვისთვის ერთიც ბევრია, ჩემთვის ასი – ათია,
სამს უკლია ხუთი და ოცდაათ ვერცხლს ცამეტი,
ალბათ ახლა ამინდსაც უფლის ხას
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
გულო
დგახარ, ითვლი საათივით,
დგახარ, მითვლი საათებს;
ამოგიღე საგულედან,
დიდხანს გემასლაათე...
ამოგიღე, მთვარესავით -
მეცხრე ცაზე დაგკიდე.
გულო, თავი გაანებე
ამ ცხოვრების თავ-კიდეს!
საექიმო მითხარ რა გჭირს?! -
ოცი წლის ხარ, ჩემსავით...
მაპატიე,
თუ იარა დამრჩა დაუკემსავი!...
მაპატიე,
ოცნებების
ჩამოშლილო ფაფარო!
თუ კვლავ მინდა ქვეყნის საკლავ
ტყვიას გადაგაფარო!
ხელი მომე -
ერთად მ
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
დაუსრულებელი წერილი
(აგვისტოს მოვლენების დროს დაღუპული
ჩემი მეგობრის ტანსაცმლის ჯიბეში დაუსრულებელი წერილი იპოვეს.
ეს ლექსი ამ წერილის შინაარსზეა აგებული)
ანა, სანგარში ვარ ახლა დაჭრილი და
ალბათ თხუთმეტ წუთში სისხლით დავიცლები,
ცოტაც მოითმინე, სულ სხვა აპრილიდან,
ერთად გაფრინდება შემზარავი წლები.
მალე იქნება, თუ ცოტა უფრო გვიან,
წლები გიწამლებენ, დროის ვეზირები,
ვკვდები, შენზე ფიქრში, შიში რას მიქვია,
როცა უკვდავებას მსხვერპლად ვეწირე
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
ბაფთები
თენდებოდა და მივდიოდით მე და შენ ერთად,
მე და შენ ერთად მოვახურეთ მთვარეს მანტია,
მთვარეს მანტია, მოვაცვით და გზად შევეფეთეთ
გზად შევეფეთეთ პირველკლასელ დილას ბაფთიანს,
ჩვენი პირველი სიყვარული მახსოვს, ბავშვური...
ცითდაკრეფილი ოცნებების ლურჯი კოლაჟი...
და საკუთარი წარსულის მაქვს უზომო შური,
რომ ყოველ დილით ვერ გაცილებ ისევ სკოლაში...
რომ ყოველ დილით ვერ წაგართმევ ბავშვურად ჩანთას,
ვერ შეგვიფარებს გაქცეულებს ჰორიზონტები....
ჩემ
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
ლექსის მატარებელი
განთიადის ფერად ჟურნალს მზე უმშვენებს გარეკანს,
ქარმა ღრუბლის ორთქლმავლები სხვა სადგურში გარეკა....
მომანათა დილამ მზერა მაკვარანცხულ - ხვადგური,
მატარებელს ელოდება ჩემი ლექსის სადგური..
ელმავლების ოთხი სტროფი - პოეზიის დეპოში
შევარდნილა... აუტეხავს გნიასი და დებოში...
აგერ უკვე ერთმა ლექსმა ჩაიქროლა ქაქანით,
მოაკივლა - გააღვიძა დაბოლილი ბაქანი...
გეძებ მაგრამ ამდენ ხალხში მიჭირს შენი მიგნება,
სულ - სხვა პოეტ-მემანქანეს აედევნე, იქნე
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
ცაო
შენ შენ ხარ, მე კი - მე არვარ, არა!
რა ვქნა, მწარეა მუდამ სიმართლე?!
ბედმა ნათელი გზებით მატარა,
და ახლა სადღაც - ბნელში მიმათრევს...
შენ ისევ შენ ხარ, მე კი - მე -არა!
მე დავრჩი ჩემი რაღაც წილადი,
საწყალ იუდას მონეტებს ვპარავ
მერე ცრემლებით ხელს ვბან პილატეს..
შენ, უფლის წმინდა სინათლეს ფარავ,
მეკი უბრალოდ მიყვარს სინათლე,
დრომ შენი გზებით დიდხანს მატარა,
ახლა კი სადღაც სხვა გზით მიმათრევს...
და თუმც არ მელის შე
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
სანამ დროა
სანამ დროა, მოეფერეთ ლამაზ წამებს,
სანამ დროა არ შეწყვიტოთ თამაში,
თორემ, მერე, მონატრება გაგაწამებთ
მოვა ჟამი, დარწმუნდებით ამაში!..
სანამ დროა, დრო კი არა ოქროს ხანა,
სანამ თქვენი ლურჯი განთიადია,
სანამ ქარის ხმა ჩაგესმით იავნანად
ცელქ თვალებში ნაპერწკლები ანთია,
სანამ დროა, დრო კი არა მხოლოდ წამი,
სანამ წვიმებს წაეწყობა დარები,
იცისკროვნეთ,
ილაჟვარდეთ
ორი რამით:
სკოლისა და ეკლესიის ზარებით... |
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
ანგელოზის ცრემლები
ბავშვობიდან გულში მქონდა
საოცნებო, ერთი რამ,
რომ ოდესმე ჩემს მკლავებში
ლამაზ გოგოს ეტირა...
მტკიოდა და რომ გავიგე
გულის წამლის რეცეპტი
ქუჩა-ქუჩა, ეზო-ეზო
მტირალ გოგოს ვეძებდი...
ვერ ვპოვე და დავიღალე
ბევრი ძებნა-ლოდინით.
გულზე სევდა ჩამომაწვა
დაშლილ ციხის ლოდივით
და როდესაც მეგონა, რომ
დამიღამდა ცისკარი,
თავის ფეხით მომაყენა
სახიერმა ის ქალი...
ტალღასავით შემეფე
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
სევდიანი სალაღობო ბათუმს
ბათუმი არის წვიმის აფიშა,
და ღმერთის გულის ფეთქვა, მკაფიო
ლექსამდე სველი ვზივარ კაფეში,
ფინჯანი ყავის ორთქლთან ვკაფიობ...
მავსებს წვიმების აპლოდისმენტი -
ჩემი ომეგაც და ჩემი ალფაც...
ასე გულდასმით არ მოვისმენდი
ზეციდან რომ არ წვეთავდეს ალბათ...
ასე მზესავით არ მოვიწყენდი...
(და სხვა მოწყენის სურვილი არც მაქვს)
გულით ვატარებ ყელთან მიწყვეტილ
ჩემი ძმის ნაქონ თითბერის ჯვარცმას...
ხშირად ვიხსენებ, ფეხით გათელილ
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
|
