 ♥ ℒℴѵℯ ♥
ნეტავ აქ იყო, - მარტის თვეში ნახავდი მუცოს,
პოეტი სალამს მოგიძღვნიდა, - გულანთებული,
თავს დაგიხრიდნენ ქარაფები ლამაზს და უცნობს,
მხრებს შეარხევდა თორღვას ციხე - გაღმერთებული.
ნეტავ აქ იყო, - იის მოსვლას ვუდარაჯებდი,
დავთვლიდი დღეებს თბილს, უსაზღვროს და უთარიღოს,
მიწას გავხლეჩდი ანთებული მზერით - ხანჯლებით,
აჩქარდებოდა გაზაფხულიც, შენ რომ აქ იყო.
ნეტავ აქ იყო, - დღეს ეს არის ჩემთვის მთავარი
და რომ იცოდე, ამ გულს როგორ გაახ
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
♥ ℒℴѵℯ ♥
ქალო ყვავილებზე მშვენიერო,
ჩემი შთაგონების წყარო გახდი,
იქნებ სტრიქონები შეიფერო,
მოვალ სადაც ხარ და ოღონდ დამხვდი.
მე რომ ამ ლექსებით გეფერები,
შენი სილამაზე ამიხსნია...
მზისგან გადაგდიან ეგ ფერები
მკერდზე ღილები რომ ჩაგიხსნია.
ქარი კაბის ბოლოს გიფრიალებს,
ო,რა მიმზიდველი რამე ხარ და
თვალებს ისევ ხარბად გიბრიალებ,
შენი ალერსი რომ გამიხარდა.
ნეტავ პოეტურად რა დაგარქვა,
ჩემი ჰაერი თუ ჩემი
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
♥ ℒℴѵℯ ♥
ყოველი შეხება ღიმილს მგვრის. სასიამოვნოა, როდესაც შემიძლია სულ ყველა ნაკვთით შეგიგრძნო. მომწონს, როდესაც სიამოვნებით გაიტრუნები, მომადებ თავს და ნეტარებით ტკბები. დილით მუჯლუგუნით მაღვიძებ და მაიძულებ გასაუზმო. საღამოს კი, ისე თბილად შემეყუჟები, გიჟი უნდა ვიყო შენთან ერთად დაძინებაზე უარი ვთქვა.
უკვე 5 თვეა, მე და შენ ერთად ვართ. იცი რა ბედნიერი ვარ? სამწუხაროა, რომ შენი აზრი არ ვიცი ამასათან დაკავშირებით. მომწონს ყოველი დილა, რომელიც შენით იწყება. გაღვიძებისთანავე გეხები და კმაყოფილს მეღ
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
♥ ℒℴѵℯ ♥
ოთახში ისევ სიჩუმე,თავი ფიქრებში ჩარგული,
ჩემს ბაღში ისევ ყვავილობს ვარდები შენთვის დარგული.
მე ლექსებს ისევ გიგზავნი სხვადასხვა ფერად დაფერილს,
ვეღარ დავარქვი სახელი ოცნებას, ჩემგან გაფრენილს.
მე შენზე ვფიქრობ დილიდან საღამომდე და დილამდე,
იცი და მაინც არ გინდა შენ ჩემზე დადარდიანდე,
თავს ვეღარ ვაღწევ მარწუხებს,ვერ გამოვდივარ შფოთიდან,
მცირედაც ეს არ გაწუხებს და შემომცქერი შორიდან...
ჩემი ლექსები გაგიყვანს მთვარემდე
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
♥ ℒℴѵℯ ♥
დედაჩემს მხოლოდ ცალი თვალი ჰქონდა ამიტომ დედაჩემის ასეთი მდგომარეობის ძალიან მრცხვენოდა.ოჯახის სარჩენად სკოლაში დამლაგებლად მუშაობდა.დაწყებითებში ვსწავლობდი როდესაც ერთხელ დედაჩემმა მოსასალმებლად მომიახლოვდა.მეგობრებთან ეს როგორ გამიბედა?ძაან მომერიდა,დედაჩემს სიძულვილით შევხედე და იქედან გავიქეცი,მეორე დღეს კლასში ერთი მეგობარი მეუბნება „ააა მართლა დედაშენს ცალი თვალი არააქვს“ეს რომ გავიგონე მინდოდა მიწა გამსკდარიყო და შით ჩავარდნილიყავი.ან კიდე დედაჩემი გამქრალიყო.
ამიტომ იმ დღეს დედაჩე
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
♥ ℒℴѵℯ ♥
ცხოვრება ულმობელია, დამიჯერეთ, ბავშვებო, გამოცდილება მალაპარაკებს. თქვენ ჯერ ახალგაზრდები ხართ და ცხოვრების არა გაგეგებათ რა. ახალგაზრდა ვიყავი, როდესაც დამენგრა ყველაფერი, მარტოს მომიწია ყველაფრის გადატანა, ქვეყანასა ზედა არავინ მყავდა პატრონი. დღემდე ცოდვებში ვარ ჩაფლული და არ ვიცი როგორ მოვინანიო ეს ყველაფერი. გამოცდილება რომ არა, არ დავიწყბდი ამაზე საუბარს, დამიჯერეთ! რად მიყურებთ ეგრე გაოგნებული? გიკვირთ რაზე ვსაუბრობ? ხედავ, დათო, როგორია ცხოვრება? მამაშენსაც კი არ იცნობ. მაგრამ, დამიჯერე,
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
♥ ℒℴѵℯ ♥
ყველაფერი კარგად დაიწყო...
დაბადების დღე, ახალაგაზრდების თავშეყრა, ცეკვა და სიმღერა...
ოთახში მსუბუქათ იღვრება მუსიკის ხმა, როიალს ქალიშვილი მისჯდომია,ნატიფი თითები კლავიშებზე აუცეკვებია,ცისფერ,უძირო თვალებში მომაჯადოვებელი ეშხი დაუგუბებია და მოუხიბლავს კიდეც,აი იქ განმოარტოვებით მდგომი ჭაბუკი.
იბადებოდა ახალი გრძნობა, იწერებოდა ახალი ზღაპარი, მეორდებოდა ძველი ისტორია, ცხოვრების მიერ მრავალჯერ ნაწრთობი...
-ვიცეკოთ?
გოგონა წამოდგა, მხრებზე ჩამოეშალა ქერა კულულებ
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
♥ ℒℴѵℯ ♥
ამ ქვეყნად ყველაზე მეტად სიკვდილი მეზიზღებოდა,თუმცა მისი არასდროს შემშინებია,ყოველთვის ვებრძოდი,ვომობდი მასთან და ყოველდღიურად უფრო და უფრო ახლოს მივდიოდი ჩემს მტერთან...მოვიგე უამრავი ბრძოლები,თუმცა რა აზრი აქვს?ამის ბოლო ხომ ერთია?ომს მაინც ის მომიგებს და ვერ შევძლებ წინააღმდეგობა გავუწიო...ის მოვა ჩემთან ხელს მაგრად შემომხვევს და წელში გადამტეხავს...აზრი არა აქვს მასთან ბრძოლას...მისი განადგურების ერთადერთ გზას მივადექი,თუმცა ეს ყოვლად შეუძლებელია...თუ გავახარებთ,ყველაფერს ავუბნევთ და ჩვენთვი
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
♥ ℒℴѵℯ ♥
ჟღერს წითელი როიალი. მის წინ ლამაზი, მშვენიერი, მოხდენილი ქალი წის .კოხტა და ლამაზი სარაფნით დაუმალავს ტანი. მისი თითები კი ამღერებენ როიალს, თითქოს გალობს როიალიო, თითქოს სიცოცხლე ჩქეფსო... თითქოს ხელახლა დავიბადე. გაშტერებული ვუცქერ ამ ქალს და ვფიქრობ, რა ლამაზი ქმნილებააა.. რა ტანი, რა თითები, რა ყელი, შვლის ნუკრს მოგაგონებს. ღიმილით გადმოხედა იქვე მჯდომებს და დააჯილდოვა ისინი. ამან უფრო გაალამაზა იქაურობა... ჟღერს შტრაულსის ვალსი. დავხუჭე თვალები და წარმოვიდგინე როგორ ვცეკვათ მე და ის ვალსს.
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
♥ ℒℴѵℯ ♥
პატარა ბიჭი მისჯდომოდა მერხს; წინ ფერადი ფანქრები ეწყო; დიდი, ქათქათა
ფურცელი გაეშალა და თვალებით თავს დასტრიალებდა, სულს ჰბერავდა.
`დავხატავ,……. . . დავხატავ ცას, ბალახს, ყვავილებს, ჩიტებს. მერე ვაჩვენებ
მასწავლებელს, ხუთიანს დამიწერს და დედას გავახარებ მამასაც გაუხარდება~
`ყვავილი . . . პატარა, თეთრი ხელით მოხაზა წრე გააფერადა, მერე აიღო ლურჯი
ფანქარი და უცნაური, მრუდი ხაზებით შეაერთა ყვითელ წრესთან.
`მხატვარი უნდა გამოვიდე! მტკიცედ გადაწყვიტა პატარამ,
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
♥ ℒℴѵℯ ♥
რაც შენ წახვედიი თავი მოიკლა უშენობით სავსე წუთებმა ცრემლებივით დაღვარა
სევდიან თვალებს მუსიკის ფონზე თეთრი ფრთებით მოფრინავდა პატარა ჩიტიი და მიამბობდა სევდიანი
სიყვარულის ამბებს ,მაგონდებოდა ერთად ყოფნის ზღვა ჰარმონია რომელიც ახლა
მკვდრეთიით აგმდგარ ანგელოზს გავდა და მაშინებდა შენი არ მოსვლით, რომ ჩვენს სიყვარულს
ლახვარიი ჩასცა ამ ქვეყანაზე უფრო ბოროტმა ძალამ....
მე თავიი ვეღარ შევიკავე და ავტირდიი, მე მომეჩვენა ცამ აჩუქა სხვა ვა
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
♥ ℒℴѵℯ ♥
– გამარჯობა, როგორ ხარ?
– კარგად… ჩვენ ადრეც შევხვედრილვართ?
– კი, აღარ გახსოვარ?
– არა, იცი… სიმართლე გითხრა, არა…
– არა უშავს, ხდება ხოლმე ეგრე…
– ძალიან ვწუხვარ, მაგრამ ვერ გიხსენებ…
– არაფერია.
– არა, როგორ არაფერი, მე ჯერჯერობით მეხსიერება არ მღალატობს და რატომ ვერ გიხსენებ, არ ვიცი…
– შეიძლება, ნასვამი იყავი და მაგიტომ.
– მე საერთოდ არ ვსვამ… უკაცრავად და სად გნახე?
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
♥ ℒℴѵℯ ♥
იმ
დღეს ქუჩაში მივდიოდი, მივსეირნობდი. ჩემი საყვარელი ამინდი იდგა,
სუსხიანი... სუნთქვის შემაჩერებელი ყინვა ჩემს სახეს ელაქუცებოდა, ცივ
მარწუხებში აქცევდა ლოყებს, თვალებსა და შუბლს, თითქოს ეფერებოდა
ყინვისაგან დაწითლებულ ტუჩებს, ნელ_ნელა ჩადიოდა, კისერში, ყურში კი ჩუმად
რაღაცას ჩამჩურჩულებდა... გაშეშებული ვიდექი შუა ქუჩაში... ვგრძნობდი
ძლიერ ხელებსა და მკლავებს, ვგრძნობდი ტკივილსა და სიამოვნებას, შიშს...
წამში გამიელვა ცხოვრებამ თვალწინ... წუთში შე
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
♥ ℒℴѵℯ ♥
ტრიალ მინდორზე მხოლოდ ჩვენ ორნი ვიყავით!
- ცრის..........
- მერე ? ? ?
- არა, არა არაფერი...........
- გეშინია?
- რისი ........
- შენ ხომ იცი რაზეც გეუბნები, ისიც ხომ იცი, რომ ყველაფერი კარგად იქნება? ..............
- ხო, რა თქმა უნდა, რა თქმა უნდა ვიცი, ჩვენ ერთად ვიქნებით, ყოველთვის, და ვერავინ დაგვაშორებს, ვერც ვერაფერი, გარდაა..............
სიჩუმე ჩამოვარადა! მინდოდა შევწინააღმდეგებოდი, მეთქვა, რომ ვერაფერი, სიკვდილიც კი, ვერ შეგვიშლის
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
♥ ℒℴѵℯ ♥
არა, ვეღარ დაბრუნდება... უკააან....... არა ვეღარ დაბრუნდება!
ნელი ნაბიჯებით გზას მივუყვებოდი ჩუმად, თითქოს ისეთი შეგრძნება მქონდა, ვიღაც უნდა მენახა. გვერდზე შემთხვევით გავიხედე და უცებ სკამზე მჯდარი მომტირალი ქერა გოგონა დავინახე, რატომღაც მასთან მისვლა და მისი მწუხარების მიზეზის გაგება მომინდა, მივედი კიდეც. ჩუმად მივუჯექი გვერდით, გოგომ თითქოს არც კი შეიმჩნია ჩემი იქ მისვლა და ტირილი განაგრძო. ფრთხილად შევეკითხე:
- რა გჭირს? რატომ ტირი?
მან მიპასუხა:
- ეს მონატრები
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
♥ ℒℴѵℯ ♥
ლამაზი მზიანი დილა. დილის ულამაზესი ხედი და სუნი ტრიალებს ჰაერში . ხოლო გულში კი ისევ ის მშვნეირი გრძნობაა რომელსაც ადამიანები სიყვვარულს ეძახიან .. რა ადვილად მოათავსეს ამდენი რამ ერთ სიტყვაში ... ბიჭი ფანჯარასთან მიდის იხედება სახეზე ღიმილი დაკრავს და თვალები სიხარულისგან უბრწყინავს. გადის ცოტა დრო და ბიჭი უკვე ქალაქის ლამაზ მიხვეულ-მოხვეულ ქუჩებში მისეირნობს . მაასთან მიდის, მთელი გულით და არსებით მისკენ მიიწევს. და აი დილიდან ნანატრი შეხვედრაც დგება .. ქალაქის რომელიღაც პატარა და მიყრუებულ ბ
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
♥ ℒℴѵℯ ♥
ღამეა...ზაფხულის ლამაზი და სევდიანი ღამე...მარტოობა...მკვდარი სიყვარული...მოწყენილი მთვარე სევდიანად ანათებს მუქი ღრუბლებიდან...ვარსკვლავები ცდილობენ გაამხიარულონ მისი მოწყენილი თვალები,მაგრამ მის სევდიან თვალებს ვერავინ ვერ უშველის...მხოლოდ ბრწყინვალე სიყვარული...
უეცრად სიჩუმე გოგონას ნაზმა ხმამ დაარღვია...
_ლუკა აქ რას აკეთებ?
_ვა ანი შენა ხარ...
_როგორც ხედავ...
გოგონა ჩამოჯდა და სიჩუმემ კვლავ დააყრუა სევდიანი გარემო...
თანდათან ქვრებოდა შუქი ბინებში
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
♥ ℒℴѵℯ ♥
ჩემი ცხოვრება არარაობაა! სიცოცხლე, სუნთქვა, მიზანი – ის ერთი. მომავალი გაურკვეველი ბურუსივით მოცული. ყველაფერმა დაკარგა ჩემთვის აზრი. თითქოს უცნაურობათა კარუსელში ვზივარ, რომელიც გაუჩერებლად ტრიალებს.
რაც ჩვენ ერთმანეთს დავშორდით მე უკვე ის აღარ ვარ რაც ვიყავი, სულ მთლად შევიცვალე, მეგობრები ვეღარ მცნობენ, ყველას ის მხიარული და საყვარელი ანი ენატრებათ, როგორიც ძველად ვიყავი. მაგრამ გიოს გარეშე ჩემს ცხოვრებას რა აზრი აქვს. გულში სინანულისა და სიძულვილის მეტი არაფერი დამიტოვა განვლილმა დღეე
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
♥ ℒℴѵℯ ♥
გაჩერებაზე ვიდექი. ცა იღრუბლებოდა, მე კი ავტობუსს ველოდებოდი. სულ მალე ჩემს ხელს წვიმის უფერული წვეთი დაეცა. ცოტა ხანში კი ნაცრისფერი ასფალტი ისეთივე უფერული წვეთებით დაიფარა და შავად ალაპლაპდა. ზოგმა ქოლგა გაშალა, ზოგმაც ახლომდებარე მაღაზიას შეაფარა თავი. მე კი არც ქოლგა მქონდა და რატომღაც არც სადმე თავის შეფარებისთვის მიფიქრია. ორიოდე წუთში კი ქოლგიანები თვალს მიეფარნენ. დარწმუნებული ვიყავი რომ წვიმის სურნელით გაჟღენთილ ქუჩაში მხოლოდ მე ვიდექი, მაგრამ გვერდზე რომ მივიხედე მივხვდი რომ ეს ასე არ
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
♥ ℒℴѵℯ ♥
ისევ თოვს....ისევ თეთრია ყველაფერი....ისევ ბავშვების მხიარულობა, ისევ გუნდაობა, თოვლიანი გზები, ფიფქები....ყველა ბედნიერია, უხარიათ პირველი თოვლი, რომელიც წელს თბილისში მოვიდა....მალე ახალი წელი დადგება და ამ ყველაფერთან ერთად ყველას აქვს იმედი, იმედი, რომ ყველაფერი კარგად იქნება....
გარეთ ბარდნის ძალიან ლამაზად, მაგრამ ნინი მარტო დადის ქუჩებში ჩაფიქრებული და ფიქრობს ადამიანზე, რომელიც ძალიან უყვარს....ახსენდება წარსული და ეს თოვლი....თოვლი იმიტომ ,რომ სწორედ ასეთ დროს გამოჩნდა მის ცხოვრე
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
|
