ჩვენ განვშორდებით, შეხვედრის ჟამი
დარჩება, როგორც თეთრი ზღაპარი,
შენი მსუბუქი ნაბიჯის ჩქამი,
შენი მზერა და ხმა გასახარი.
მე დამავიწყდა ქართული ხმები,
მე შენი ხმები ვით დამახსოვდეს,
ვიცი: გრიგალებს ერთად შევხვდებით,
მაგრამ ერთმანეთს - ვეღარასოდეს.
და წავლენ დღენი... ჩვენს საფლავებზე
ეპიტაფიებს დაფარვს ხავსი,
მაგრამ ჩემს ლექსში ჩამქრალ თვალებზე
ვინმე შკრთება გრძნობებით სავსე.
ადგება ქართულ სიმღერის ფეთქვა
შენი რუსული ხმებ ... კითხვის გაგრძელება »

გალაკტიონ ტაბიძეს

მე თქვენ გიგონებთ კრძალვით და რიდით,
თქვენ მშვენიერ ხმას, ქართულის მაღლობს.
გახსოვთ პიტერი, დღენი ჯონ-რიდის,
ის დღენი რაა ამ დღეთა ახლოს.
არ შეედრება ის ქარი იმ ქარს,
როგორც ვერასდროს ვერ შევედრებით -
თქვენს ძვირფას სახელს, უზომოდ მაღალს,
და თქვენს ხმებს მე და ჩემი ლექსები.
მე მზრდიდა წიგნი ლურჯი ზარნაშით,
მე თქვენს სახელზე ვლოცულობ ახლაც,
თუმც სიკვდილის წინ თავი ავიშვი,
თქვენთან კვლავ ბავშვის სიმორ ... კითხვის გაგრძელება »