დღეებს უშენობა დაუშნოვებია,
მსგავსი ამინდები ტკივილს მიორებენ,
გარეთ აწყვეტილი წვიმის ომებია,
ხოლო ფანჯრებია მოროდიორები -

ჩვენი ოცნებების, რადგან აღარ გვესმის,
რადგან ვეღარ ვფიქრობთ,
რადგან,
რადგან,
რადგან,
ისე გეთანხმები უკვე არაფერში,
როგორც ნაბიჯების უკან არგადადგმა.

სიცოცხლეს, სიყვარულს,
ცხოვრებას არეულს . . .
მითხარი სხვა ჩემგან თუ რამე გწადია,
ეგება სხვა ყველაც წამართვა მთვარეულს

ეგება . . .
ოცნება გიბოძო ყოველი,
ჩემს ღიმილს ჩუმსა და მწარეს დაეუფლო,
იქნება ეს ყოფა ჯერ კიდევ ცხოველი,
შენ შემიწყვიტო და ცრემლით დამემუქრო

იმ სიზმარს გავხარ,
ერთხელაც რომ ვერ დავისიზმრე
და ის ღამე ხარ,
ერთ დილას რომ არ გამითენდა.

როგორ მინდოდა,მოვსულიყავი,
მეთქვა, რომ არ გებუტები
და ჩემს პატარა ნეკს ეშუამავლა.

დაღამდა.
ამ დღისგანაც არაფერი დარჩება, ალბათ,
კიდევ ერთი გრძელი ნაოჭი
შეუმჩნევლად გაწვება შუბლზე.