შენ გაგყოლია სიზმარი ჩემი

და დაქანცული სულის გოდება,

ვარ ქარიშხლებით მოსული გემი,

დილას ალბათ სადმე წავალ,წავალ ღია კარიდან.

ჰეი, წავალ! მე ამქვეყნად არაფერი არ მინდა,

სახლს დარჩება მოგონება, საწოლს- თბილი ბალიში..

სახლი - ცოლ-შვილს,სიმღერების წიგნი - უცნობ ქალიშვილს,

ეს ბედკრული საქართველოც ალბათ ვინმეს დარჩება :

ამ ლაჟვარდ მთებში სიყვარულით ანთებულ თვალებს
ჰშვენის ლამაზად გამოხედვა და ცერად მზერა,
მშვენება შენი ყველა ვაჟკაცს მოჰკიდებს ალებს,
გული მათი კი უმალ ხდება პლანეტის ხელა.

როგორც ნაცნობთან ძველი ნაცნობი,

ეძებდა ქალს და ლამაზ სიყვარულს

და ვერ მამჩნევდა როგორ ვნატრობდი.