 მესტიის ხიდი
(ხალხური მოტივებიდან)
მესტიის ხიდი, ო, ჩელტის ხიდი!
ცის მშვიდი რიდი ედება უშბას.
ცეკვის ალერსით უუკვდავესით
ხენი თავისით აბამენ შუშპარს.
მესტიის მთები, მესტიის მთები!
ჭიანჭველები აგებენ ციხეს.
თევზნი ადრიან, ვით ინატრიან,
მინდვრად დადიან, სტოვებენ რიყეს.
მესტიის ღობე, მესტიის ღობე!
ყარაულობენ ყველებს კატები,
თაგვები დათვებს აჭრიან თათებს,
დღეა მკათათვის გზ
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
მესხის გამოხედვა
ის გამოხედვა მზიური
შვილთა ვალი და სესხია,
შეგრძნება ტიტანიური,
იტყვი: ნამდვილი მესხია.
ის გამოხედვა სხვა, წრფელი,
ვერავის ვერ მოესყიდა
და ამაყობდა ქართველი
იმ ერთი ვინმე მესხითა.
იმ გამოხედვით არეებს
უკვდავი ცა მიესხურათ,
ვეფხვების შემოგარეებს
სხვა ვერვინ იტყვის მესხურად.
ის გამოხედვა გასდევდა
შთამომავლობას მესხივედ,
იბრძოდა, თავს გადასდებდა
თავგანწი
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
მეტეხი იდგა რუხი, პიტალო
ცა - დასავლეთი აღვივებდა ღრუბელთა ღუმელს,
მეტეხი იდგა რუხი, პიტალო.
შემოდგომის დღე მისცემოდა უსაზღვრო დუმილს,
მთაწმინდა - მშვიდი და მოყვითალო.
წიგნის გვერდები ჩამოშლილი და არეული
ინახავს ამ დღეს ჩუმი, ცბიერი.
მასში მარხია მოჩვენება სიზმარეული,
სული შეშლილი და ბედნიერი.
1916 |
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
მეტეხს იქით ცა, აჰა, ნათლდება
მეტეხს იქით ცა, აჰა, ნათლდება,
მზე ეფინება მიდამო არეს
და როგორც მთელი ქვეყნის ვედრება,
აწყდება ძველი თბილისის კარებს.
მოსვენებისგან ახლა რას ელი,
სამარადისო რას მოგცემს ძილი?
ახალი დროის დასაწყისია,
ყოველ მხრიდან - ხმა, ყველგან - ძახილი.
1921 |
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
მეცხრე სიმფონია
სად ზღვის ჭავლებია,
ყვავილთა მთოველი,
კვლავ ვხვდებით ერთმანეთს
მე და ბეთჰოვენი.
ოცნება მგონია,
სიზმარი მგონია...
ქართული მოტივი -
მეცხრე სიმფონია!.. |
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
მეწყერი
მეწყერი გარინდებულა, არ იძვრის, გინდა შესწყერი!
მე მინდა ვუთხრა უძრავებს: წინ წყალი, უკან მეწყერი!
ეს უძრაობა დროდადრო მეც მიშლის - შრომა მჩვევია,
მაგრამ წრფელ ხმაში არასდროს ყალბი არ გამირევია.
მეწყერი მთიდან დაეშვა, მეწყერი ღრიან-კლდოვანი.
თან მოაქვს მთას მოწყვეტილი ტყეები - სამოცწლოვანი
სამოც წელს ვუახლოვდები, სიბერის ხანა მწვევია.
მეტყვიან: ერთი ღერი თმა კაცს თეთრი არ გირევია.
მეწყერი მთიდან დაეშვა, ხეობას აღარ დაჯ
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
მზეო თიბათვისა
მზეო თიბათვისა, მზეო თიბათვისა,
ლოცვად მუხლმოყრილი გრაალს შევედრები.
იგი, ვინც მიყვარდა დიდი სიყვარულით,
ფრთებით დაიფარე - ამას გევედრები.
ტანჯვა-განსაცდელში თვალნი მიურიდენ,
სული მოუვლინე ისევ შენმიერი,
დილა გაუთენე ისევ ციურიდან,
სული უმანკოთა მიეც შვენიერი.
ხანმა უნდობარმა, გზა რომ შეეღება,
უხვად მოიტანა სისხლი და ცხედრები,
მძაფრი ქარტეხილი მას ნუ შეეხება,
მზეო თიბათვისა ამას გევედრები.
1915 |
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
მზის ჩასვლა
მზის ჩასვლა იყო - ვით ანარეკლი
ძველი დიდების,
ღრუბელთა შორის დაიმსხვრა ძეგლი
პირამიდების.
მე მივდიოდი ნანგრევზე ობლად,
ობლად შენს გამო, -
მწუხარედ ჰქროდა ციურთა სოფლად
ჩვენი საღამო.
ქარმა ვერცხლისფრად შემოსა ნელი
ცის დასავალი,
ღრუბლებმა მაშინ გაშალეს ველი,
ვარსკვლავთ სავალი |
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
მთავრის ნაამბობიდან
ვიცი, ცაო გულმავიწყო,
მე ზრუნვა ვარ, შენ - ოცნება,
არ იქნება - არ დავიწყო
ოცნებათა შემოწმება.
ბევრი მხარე მოვიარე, -
ასე იწყებს ამბავს მთვარე, -
მაგრამ საქართველოსთანა
არ მინახავს არსად მხარე.
ბრწყინავს მისი ძველისძველი
უძლეველი მთა და ველი,
მისი წყალი, მისი სივრცე,
მისი შოთა რუსთაველი!
დიდი ხნიდან მალარიით
მოშხამული ატმოსფერა
ახალ ჩაით, ახალ იით
ახლა
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
მთაწმინდის მთვარე
ჯერ არასდროს არ შობილა მთვარე ასე წყნარი!
მდუმარებით შემოსილი შეღამების ქნარი
ქროლვით იწვევს ცისფერ ლანდებს და ხეებში აქსოვს...
ასე ჩუმი, ასე ნაზი ჯერ ცა მე არ მახსოვს!
მთვარე თითქოს ზამბახია შუქთა მკრთალი მძივით,
და, მის შუქში გახვეული მსუბუქ სიზმარივით,
მოჩანს მტკვარი და მეტეხი თეთრად მოელვარე...
ოჰ! არასდროს არ შობილა ასე ნაზი მთვარე!
აქ ჩემს ახლო აკაკის ლანდს სძინავს მეფურ ძილით,
აქ მწუხარე სასაფლაოს, ვ
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
მთელი დღე ვგრძნობდი
მთელი დღე ვგრძნობდი, რაც უნდ ათოვოთ
და ქუჩა ავდრით გადაიხაროს,
დღეს უსათუოდ, ო, უსათუოდ,
მე სასახლეში ვნახავ სიხარულს.
საიდან, როგორ, მე არ მეგონა,
უეცრად გაჩნდით ჩემი ზმანება,
თქვენ მე გამიგეთ, მომეცით ხელი
და აწ სიცოცხლე არ მენანება. |
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
მთვარე ჭაში
დაღალვით ხეზე მიწოლილა მოხუცი რაში,
მის წინ დევები იღერებენ ეშვებს და დინგებს
და თეთრი მთვარე საიდუმლოდ ჩასული ჭაში
განცვიფრებული უყურადებს მიმავალ ჭინკებს.
ამ სიჩუმეში ვინ დათვალოს გზანი, ჰუნენი?
აქ წარსულშიც და მომავალშიაც
შეჩერდებიან საუკუნენი. |
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
მივალ, გადავკოცნი
მივალ, გადავკოცნი
ჩემსა მთვარესა,
სიტყვებს გადავტყორცნი
მწარე-მწარესა.
გიშრის კაკანათებს
ნუ ჰფენ ქარებსა,
ასე ნუ ანათებ
ჩემს ბნელ ღამესა.
მივალ, გადავკოცნი
ჩემსა მთვარესა,
უარესს გადავტყორცნი
სიტყვებს მწარესა. |
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
მივარდნილი აივანი
ამპარტავანი თათარი,
ეზოში დადის მამალი,
მახსოვს მოხუცი ჭადარი
და ძველი დასტურ-ლამალი,
მახსოვს მივარდნილ აივნის
ჭრელ-ჭრელი მანდილ-საკაბე.
ახლაც ხანდახან გაივლის
ჩვენი კნეინა - კაკაბი.
სიმინდის ანაქურჩალით
კოკა, შედგმული გაროზზე,
მაღალ ტანით და ჭურჭელით
კაკაბი მიდის წყაროზე.
გახმა ბოსტანში მწვანილი!
და ოხრავს ჭმუნვით მოცული
თავადი ვაშლოვანელი,
ხანდახან
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
მივაშუროთ!
სიცოცხლის ჩანგებს მივაშუროთ ისევ თასებით,
მრავალ წყურვილთა გახელებით, გაათასებით...
ტკბილი და მწარე.. სულ ერთია... ცეცხლი მაგარი,
საქართველოსთვის გრიგალია და ნიაგარი...
მაგრამ ისინიც... ცეცხლი იყო მათი თვალები...
ყველა ისინი მშვენიერნი იყვნენ ქალები!
ვთქვათ ამომსკდარი მიწებიდან ზღვა დარხეული,
თასი დღის ხმათა და კვლავ თასი ზამბახეული...
ვთქვათ ბრძოლა, ომი, ქარიშხალი, სახლი, ვაგონი,
ვთქვათ, ახალი დრო და ახალი
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
მიმღერე რამე
როგორ მიყვარდა! მაგრამ ხსოვნა იმ ტრფობის სრული!
დარჩა ჩემს გულში წაუშლელი და მოკამკამე,
იმას იგონებს დაღონება დადაღულ გულის..
იმ სიყვარულის მიმღერე რამე!
ყმაწვილკაცობა, ყვავილები სიცოცხლის დილის,
ბურუსებს იქით გადიკარგა... როგორ ვეწამე!
ახლა თავს მადგას ჭმუნვარება მომავლის ჩრდილის.
იმ სიყმაწვილის მიმღერე რამე!
დიდი მიზანი, ბრძოლა იყო ახალ დღეების,
არ დავცემულვარ, მაგრამ გესლით მე მოვიშხამე,
აი, ნაყო
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
ყვავილებივით ნაზი და ჩუმი, ხან მოშრიალე, ვით აბრეშუმი, ხან მოთამაშე, ვით ნიავ-ქარი - სიმღერა გულში დაგუბებული ხან ნიავივით, ხან შეშლილივ
ყვავილებივით ნაზი და ჩუმი,
ხან მოშრიალე, ვით აბრეშუმი,
ხან მოთამაშე, ვით ნიავ-ქარი -
სიმღერა გულში დაგუბებული
ხან ნიავივით, ხან შეშლილივით
როს სიღრმეში ვერ იტევდა გული,
გადმოდიოდა ფერად ლივლივით.
ვმღეროდი დამთვრალ ყვავილთა მტვერში,
ვმღეროდი ტრფობის ან მტრობის ხმაზე,
მსურდა ყოველში და ყველაფერში
მუსიკა, გრძნობა და სილამაზე.
მუსიკა იგი, ჰოი, მგოსნებო,
მართალი არას იგი თქმულება, <
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
მიცვალებულის ხსოვნა
მგონია: ბინდი ვარსკვლავთაგან გემუდარება
და შეშინება უმოწყალო სიმთვრალეს ბადებს.
სახლის კარებთან უმოძრაოდ მდგომარე ლანდებს
იცავს სიბნელე, შეეჭვება და მდუმარება.
ლანდი ქუჩაზე აჩქარებით თავს უკრავს სხვა ლანდს,
ეს ცოცხლებია? არა! გზებზე მიდიან მკვდრები
და სიბნელიდან უბინაო მათი ცხედრები
სამარისებურ უდაბნოში სტოვებენ ქალაქს. |
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
მიცქირე თვალში
მიცქირე თვალში,
შენ დადუმდი?
იგრძენი განა?
იყავი ჩუმად
და ბინდიან
თვალში მიყურე.
ნურაფერს მეტყვი,
მე არ მინდა
არავის ნანა.
მიცქირე თვალში,
ო, ჩემს თვალში
საშინელება
იგრძენი განა?! |
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
მოგონება
ტყის ფართო გზაზე, მახსოვს ეტლი მიგვაქროლებდა,
შენს სუნთქვას ვგრძნობდი ბედნიერი შენსა მახლობლად.
მე გიამბობდი ჩემს მრავალგვარ თავგადასავალს,
სიყმაწვილეზე გიამბობდი შთენილი ობლად.
საღამო იყო... მზე დასავლით ესვენებოდა,
ტყეს ედებოდა გამჭვირვალე და ლურჯი ბინდი.
ამ დროს ვიგრძენ, რომ შენ სრულიად ყურს არ მიგდებდი,
ეტლის სიღრმეში გადავემხვე და ავქვითინდი.
წამოვიწიე და მათრახი გადავკარ ცხენებს,
ელვის სისწრაფით გზას
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
« 1 2 ... 10 11 12 13 14 ... 24 25 » |
