შორეული ქალის ეშხი

მოვა... მაგრამ როდის?

სიყვარული სასახლეში

მხოლოდ ერთხელ მოდის!

ასეთია ნაზი ბედი,

ბედი რჩეულ ფერის,

სიცოცხლეში თეთრი გედი

მხოლოდ ერთხელ მღერის!

ზრდილი, ნაზი და მეფური,

ჩემი ძველისძველი

ლექსი არის უნებური

სიზმრით შემმოსველი.

მხოლოდ თეთრი შადრევნებით

მოკისკისე ბროლი,

მაცდურ თვალის გადევნებით,

მტანჯავს მსუბუქ ... კითხვის გაგრძელება »

თოვლის მხარე,

ნისლიანი მთა და ბარი.

მოვიმხარი მისი გზები, სიცივე და მღვრიე დარი...

ზარზე ზარი, სწრაფი, ჩქარი,

მღელვარებათ ჩქეფდა ღვარი,

ტრიალებდა, როგორც ფარი,

შემოდგომის ჩქარი

ქარი...

მეფის კარი,

ნანგრევები, ნატახტარი...

მეფე ტყვეა; ტყვეა მეფის ამირბარი, სპასალარი.

აქეთ ქუჩა, იქით ჯარი და დროშები გარი-გარი...

ისევ ქარი...

მოდის მტერი, -
< ... კითხვის გაგრძელება »

კავკასიის მაღალ ქედზე მიდიოდნენ სვანები,

ეხვეოდნენ ბილიკებად გზები დანაქანები.

შუაღამე რომ გადვიდა, ერთი რაზმი ვეება

დაეწია დაღლილ მგზავრებს და სასტიკად შეება.

რა დრო იყო და რა მტრობა... დადგა სისხლის ფეშხუმი,

გადიკიდნენ, აქ - სვანეთი, იქით - რაჭა-ლეჩხუმი.

წაიშალა მოგონება ძმობის სიამაგეთა -

ისეც ვიწრო გზები მთისა ძმათა მტრობამ ჩაჰკეტა.

შვიდ წელიწადს შვიდი კუთხე რატომ უნდა ჩაჰკირო, -

... კითხვის გაგრძელება »