 ჩემი სიმღერა
ზოგს ოქრომკედით მონაქსოვარი,
სურათი რამე, კარგზე მგლოვარი,
ზოგს ვარდი - წიგნში ჩანატოვარი, -
ყველას რაიმე აქვს სახსოვარი.
ბარათი, სისხლის ცრემლნატბოვარი,
ბეჭედი, ძვირფას ალთა მთოვარი,
საყურე, ტკბილის ჩრდილის მთხოვარი, -
ყველას რაიმე აქვს სახსოვარი.
თმა, როგორც განძი ძნელსაშოვარი,
წიგნი რამ, ომით მონაპოვარი,
საფერფლე, მამის დანატოვარი, -
ყველას რაიმე აქვს სახსოვარი.
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
ჩემმა ახალგაზრდობამ
ჩემმა ახალგაზრდობამ, დღემან პირმოცინარემ,
განვლო, ვით გაზაფხულის შფოთიანმა მდინარემ.
მაგრამ ხანგადასული გული ისევ გულია,
არ ვფიქრობ, რომ ყოველი უქმად დაკარგულია.
მეგობრებო, ჩვენი გზა გასწევს წელთა მრავლობას,
იგი მუდამ დარჩება ხსოვნად შთამომავლობას.
1945 |
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
ჩემო მენავე
ჩემო მენავე, შენი ფიქრი
და შენი ზრუნვა
გაუზიარე შენს მეგობარს:
მშფოთვარე ზღვასა.
ნუ შეგაშინებს მისთა ტალღათ
მრისხანე ბრუნვა,
გულს ჩაუკვირდი და მიზეზებს
სხვასა და სხვასა.
ნუ გამაგონებ ნურასოდეს
ჰანგებს მწუხარეს,
ნუ ითვალთმაქცებ ცხოვრების წინ,
ნუ დაეცემი;
დიდი ხანია გზა ბრძოლისკენ
გადაუხარეს,
შენ მათ ფიქრიდან ისევ ღელვას
გადაეცემი.
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
ჩემს ირგვლივ
აჰა, ჩემს ირგვლივ ყველაფერმა იცვალა ფერი.
ვარდ-ყვავილებით მოიქარგა წყაროს ნაპირი.
მზისა სხივებით აფერადდა ცისა ეთერი,
ჭალაზე მწყემსის აღუღუნდა მწუხარე სტვირი...
წყნარმა ოცნებამ არე-მარე გარემოიცვა,
შეამკო იგი ყვავილებით და მორცხვი ვნებით,
ვით მოჩვენება - გაზაფხული დაეშვა ქვეყნად,
გაასვენებენ შემდეგ ცხედარს ამ გვირგვინებით.
გავყვები კუბოს თავდახრილი და მოწყენილი,
გული არ იზამს, კვლავ სიცოცხლით რომ ავითრთოლო.
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
ჩვენ, პოეტები საქართველოსი
გულში იმავე გრძნობით ბრუნდება
და მოლოდინი დარეკავს ჩუმი,
რომ არაერთხელ აგუგუნდება
დედამიწაზე კიდევ სამუმი.
აჰ, ქიმიური ომების წყება
სოფელში, მინდვრად, ქალაქში, ტყეში.
ახალი ლპობა ჰოსპიტალების,
ახალი ცრემლის ღვარი და თქეში.
იქ, ტრანშეების ლაბირინთებში,
ნუ გაგიტაცებს ძველი წუხილი...
ხევიდან ხევზე იკივლებს მეხი,
ხევიდან ხევზე წავა ქუხილი,
და გიგანტური მუხლუხო-ტანკი,
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
ჩვენი მნათობი ცეცხლისფერია
ცეცხლივით ჩვენი ტრიალებს ხანა,
ჩვენი მნათობიც ცეცხლისფერია;
მან ბევრი რული და მშვიდი ნანა
ქარიშხლის ხმებით მოიგერია.
მებრძოლ დროშასთან ელავს კალამი.
ეს ათი წელი - ათი აგური
დამკვიდრდეს, როგორც ძმური სალამი,
მხურვალე, მხნე და ამხანაგური!
მრავალმა წელმა გაასწრო ჩარჩოს,
დრო ისევ ცდილობს ძალთა მოკრებას;
ამ ინდუსტრიულ ალს გაუმარჯოს
და პროლეტარულ აბობოქრებას!
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
ჩვენში და მათთან
რას, რას იპოვი აქ, საზღვარგარეთ,
რომ ის ჩასთვალო მზედ ანდა მთვარედ?
არ ღირს მსოფლიოს მთელი სიმდიდრე
ერთ გაქროლება სამშობლო მხარედ.
იქ ხომ გზა ცრემლით არ ინამება,
არც სივრცეებზე სწუხს შეღამება.
ჩვენში არც მწარე მარტოობაა,
არც სასიკვდილო არის წამება.
სტუმართმოყვარე ჩვენ გვაქვს სახლები,
მათ ხალისიან ღიმს ეახლები...
დეე, შორიდან ჰკიოდეს ჭოტი
და თავგადაკვლით ყეფდნენ ძაღლები.
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
ჩუმი შრიალით ხის ფოთლები მეგებებიან
ჩუმი შრიალით ხის ფოთლები მეგებებიან,
უსიზმრო ძილში ღრმად გართულან ალვის ხეები,
მტრედისფერ ცაზე მიბნედილნი ვარსკვლავნი თრთიან,
განსასვენებლად მთებს დართხმიან ცის კიდეები.
ცხოვრების ზვირთთა დაუცხრომელ ტრიალის შემდეგ
ყრუ სასაფლაოს მომაგონებს სოფელი მთელი,
სადაც სულდგმულნი არ იძვრიან გრძნეულ ძილიდან,
მყუდროება და სიმშვიდეა დაურღვეველი.
ბუნებავ ტკბილო! ვურიგდები ჩემს ამნაირ ხვედრს,
შენ შეითვისე და შეიტკბე მწუხარ
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
ცა გაქვს ისეთი...
მხარევ, გეთაყვა, ცა გაქვს ისეთი,
თითქო ლაჟვარდებს მოსტირის ზეთი.
ერთი ღრუბელი ცაზე არა ჩანს,
სახეზე კი გცემს წვიმების წვეთი!
მხარეო, გმადლობ...გასაკვირველი
ჩვენ შავი ზღვა გვაქვს პირველთპირველი.
აქ ყველა მღერის: არაგვის, თერგის,
ენგურის, მტკვრის და ფაზისპირელი.
1948 |
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
ცაზე ლეგიონი სცურავს ვარსკვლავების
ცაზე ლეგიონი სცურავს ვარსკვლავების,
მთებში ეღვიძება ხეთა ათასეულს,
სფინქსის ეპარება ფიქრი გამკლავების
ლანდებს, ხიდეების სიგრძივ გადასეულს.
სადღაც დაიძახებს შორი მდინარიდან,
რაღაც ფრინველია, რაღაც ხმა კისკისა,
და კვლავ სიჩუმეა მაღალ მყინვარიდან,
აჰა, ვარდისფერმა ალმა იგიზგიზა.
აი, სანახავი, თუ გსურს, დიდებული -
მართლაც, მშვენიერი, კარგი სანახავი...
ღამე, კოცონებად შემოკიდებული,
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
ცამეტი წლის ხარ
ცამეტი წლის ხარ და შენი ტყვეა
ჭაღარა გულის ზმანება ავი, -
ჩააწყვეთ რიგში ცამეტი ტყვია,
ცამეტჯერ უნდა მოვიკლა თავი!
გაივლის კიდევ ცამეტი წელი,
მოახლოვდება გზა ოცდაექვსი,
მოცელავს მაღალ ზამბახებს ცელი,
ატირდება დრო და ჩემი ლექსი.
ოჰ, როგორ მიდის ახალგაზრდობა -
დაუნდობელი სურვილი ლომის!
და ყოველივე როგორ ნაზდება,
როცა ახლოა მზე შემოდგომის. |
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
ცაცხვი ზღვის პირად
წვიმით ოდეს შრიალია ცაცხვისა
მიზეზისა გამო სხვისა და სხვისა,
წვიმით ოდეს შრიალია ცაცხვისა,
გქონდეს სული მისი ზეცის და ზღვისა.
ცაცხვქვეშ ვხედავ ორ მხიარულ დაიკოს,
მათგან უფროსს შორით ვიცნობ: მაიკოს.
ცაცხვის ტოტით მისწვდა ჭიამაია,
ცაცხვის ტოტებს ცეკვა აქვთ - სამაია.
ბავშვი იჭერს: "მითხარ, ჭიამაია,
რომელ მხარეს გათხოვდება მაია?”
ბავშვის სახე აღტაცებით გაბრწყინდა,
რო
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
ცელი კივის
ცელი კივის და ველები,
სურნელება დადგა თივით,
თივას თიბვენ მთიბველები,
ცა ლურჯია გუმბათივით.
დროს არ უყვარს დიდხანს დგომა
და ყვავილებს ართმევს დიბას,
მალე მოვა შემოდგომა
და ყველაფერს გადათიბავს. |
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
ციხის ნანგრევებთან
საღამო წყნარი, არე მშვიდი და იდუმალი,
უკანასკნელი შუქები ურჩი.
გარინდებული ბილიკები და ალუბალი.
ცა ლურჯი, ასე უსაზღვროდ ლურჯი.
გემშვიდობებით, მშობლიურო ჩვენო გორებო.
თქვენც, ნანგრევებო ციხის და ტაძრის,
გემშვიდობებით! მეძნელება ეს განშორება,
როგორც ლოდინი ბრძოლების მკაცრის...
გემშვიდობები, მქუხარეო ზვირთო რიონის!
ყურს ვუგდებ ხმათა შენთა ჟღერებას,
რა ამბავს გატანს ჩემთან მთები კავკასიონის,
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
ცხოვრება ჩემი
ცხოვრება ჩემი უანკარეს ღვინის ფერია.
იგი ელვარებს, საბოლოოდ დაშრება ვიდრე,
მასში დიდება პოეტისა მე დავიმკვიდრე,
რომლის გარეშე - უკვდავებაც არაფერია.
თეთრი დღეების ისევ ისე მიჰყვება დასი,
არ მომწყინდება სადღეგრძელოდ ავწიო თასი
თქვენი, რომელთაც გატაცება... მხოლოდ... ჟინია.
მე არც წარსულის, არც მომავლის არ მეშინია |
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
ცხრაას თვრამეტი
იგი მწუხარე მახსოვს არია,
რომელმაც სულში, როგორც ჭიანურს,
საწამლავები გადაარია
წვალებას არაადამიანურს.
ოცნება დროის უსაბუროსი
მოგონებისთვის მაინც ურგია,
მაგრამ უეცრად მოდის ბურუსი
და შორს, ძლიერ შორს, პეტერბურგია!
ოჰ, მეპატიოს, გული-ყინული!
თეთრად სპეტაკი - მარად შავია,
წმინდა ქართული და რუტინული
აზრისთვის იგი დამნაშავეა!
და მარად უნდა წამიღოს ჟინმა
და
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
ძველი რვეულიდან
მიყვარს შენი სახელის უცხოეთში ხსენება,
მოგონება ღრუბლების-მზე რომ ჩაესვენება.
რაღაც შორეულია შენი კარგი სოფელი,
ალუბლების ღიმილი და მზე დაუნდობელი.
და ანთებულ თეატრში, სადაც მე ვარ პირველი,
ხშირად აშრიალდება ტირიფების მწირველი.
და მეძახის, მეძახის და არ არის საშველი,
და დაჰქრიან ფარდებში ოცნებებად აშლილი. |
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
ძველი წისქვილი
უცნაურ ბინდში გუთნეული მიჰყვება ჭალას,
ქარი არ არხევს ოქროსფერი მინდვრების ჩალას.
ამოდის მთვარე, სადღაც ქოხში იელვებს კვარი,
იქ, სადაც არაგვს უერთდება მდინარე მტკვარი,
სადაც ცვარი სვამს ზამბახების სავსე ფიალას -
შეგვიანებულ გზით გაივლის ხევსური მწყემსი
და მისი სული ვარსკვლავების სულზე უვრცესი
ოცნებობს მთვარის სითეთრეში - ვით ქანდაკება.
მას თან მიჰყვება უბრალოთა მშვიდი განგება,
ლურჯ ზღაპარივით ხავსი ფარავს დ
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
წამი შემოქმედებისა
მოხდება ხოლმე, ცა მიზიდავს
განუსაზღვრელი,
ვარსკვლავთა შორის, სხივთა ტბაში
არა მყავს ტოლი.
ვბრძანებ: ტყის შქერში გაჩუმდება
ნიავი ნელი,
ვიტყვი და თრთოლვად გადიქცევა
ვერხვის ფოთოლი.
მზე ჩემთვის ბრწყინავს და მეფე ვარ
ყოვლის მოქმედი,
არე-მიდამო ნეტარების
ცრემლით ივლება.
ჩემს ხელში არის მაშინ ჩემი
მძვინვარე ბედი,
ქვეყნად ყოველი არსის სული
მემორჩილება.
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
წამყე ბეთანიისაკენ!
წამყე ბეთანიისაკენ. იქ, სადღაცა, ახლომახლო,
იყო ორბელიანების
და ირაკლის სამოსახლო.
გზაზე, სადაც ცაცხვებია და მუხნარი უმეტესი,
არსად ქვეყნად არ მინახავს
ადგილები უკეთესი!
ადგილები, ასე მშვენი ვარდისაგან, იისაგან...
სანადირო ადგილები...
წამყე ბეთანიისაკენ!
მოდი, სადმე უდაბური ვპოვოთ კუთხე ქედმომაღლო,
გადმოვხედოთ მაღლით თბილისს -
მე აქ უნდა დავესახლო!
წამყე ბეთანიისაკენ! იქ, სადღაცა,
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გაუზიარე მეგობრებს
ავტორი: nervoza
« 1 2 ... 21 22 23 24 25 » |
