ქალაქზე ნელმა ალმა იფეთქა,

სახლებზე ადის ფერადი ბოლი

და კიბეებზე, ვით ვინიეტკა,

დაფენილია დაფნის ფოთოლი.

ჩნდება სინათლის ჩქარი ქაფები.

გზებზე ქარივით მოქარავანე

და აიმართნენ, ვით ჟირაფები,

მთა არსენალის და მთა სავანე.

ეს შეღამება ნათელს დამათოვს,

მტკვარიც დაანთებს ნათელ ხარებას.

ათოვს ხიდეებს, ათოვს მადათოვს,

ათოვს ზმანებებს და მწუხარებას.

და მესიზმრები ... კითხვის გაგრძელება »

მე ძლიერ მიყვარს იისფერ თოვლის

ქალწულებივით ხიდიდან ფენა:

მწუხარე გრძნობა ცივი სისოვლის

და სიყვარულის ასე მოთმენა.

ძვირფასო! სული მევსება თოვლით:

დღეები რბიან და მე ვბერდები!

ჩემს სამშობლოში მე მოვვლე მხოლოდ

უდაბნო ლურჯად ნახავერდები.

ოჰ! ასეთია ჩემი ცხოვრება:

იანვარს მოძმედ არ ვეძნელები,

მაგრამ მე მუდამ მემახსოვრება

შენი თოვლივით მკრთალი ხელები.

ძვირფასო! ... კითხვის გაგრძელება »

თუ ყურს უგდებდი ბარიკადის ხმას ჩასაფრებულს,

თუ ყურს უგდებდი ყუმბარების სიმღერას მწარეს,

იგი ჰანგები ტალღას სცემდა გულს გამძაფრებულს,

იგი გვამცნევდა მისაწვდომელ ჰანგების არეს.

ვერა, ბუნებავ, სუსტი ენა ვერ გამოხატავს

ცხრაას ჩვიდმეტის სიდიადეს და აღმაფრენას,

არ შეუძლია, მის წინ რამ სთქვას ენას მომაკვდავს,

აღარ აქვს ძალა იმ ძალასთან უბრალო ენას.

თუ ყურს უგდებდი ცეცხლს და გრიგალს მრავალ შვენებით, < ... კითხვის გაგრძელება »

რწმენით იარ, იარ, იარ!

მტკიცე გქონდეს ბიჯი!

ყოველ ნიჭზე ძლიერია

ქვეყნის დაცვის ნიჭი!

ასე იყო და ასეა

ბრძოლა ჩვენი მიწის,

რწმენა ბევრად ძვირფასია:

მან გატანა იცის.

ურყეველი რწმენის მტერი

გზას ვერა-რით აგნებს,

როს სხვადასხვა გზით უცქერის

ათასნაირ საგნებს.

საგანიც ფერს მისთვის ხშირად

იცვლის იმის გვარად -

როგორ ხედავ, რანაირად,

... კითხვის გაგრძელება »

ვარსკვლავების თოვლი ცას შელეკია.

მესმის რულში, როგორც ყრუ ელეგია,

მატარებლის დამღალველი ხმაური,

რაღაც მღვრიე, რაღაც არ-აქაური.

მე ვიგონებ ვნებას სიყმაწვილის დროს,

მე ვიგონებ ატმებზე მთვარის ჩრდილებს,

იმ ატმებს გაუმარჯოს, იმ ატმის ყვავილებს!

ყველაფერი სიზმარივით გათავდა,

რასაც გული სიყრმით დაიხატავდა.

მესმის რულში, ერთხელ გაიბზარა რა,

მატარებლის: რა-რა-რა-რა, რა-რა-რა.
... კითხვის გაგრძელება »

იმიტომ ხდება რევოლუცია,

და დაგრიალებს მსოფლიოს თავზე,

ჯვარედინებზე მყოფი პოეტი

ახალ სიცოცხლით შეიქნეს სავსე.

იმიტომ ხდება რევოლუცია,

რომ მოიტანოს დიადი რწმენა,

გვჯეროდეს საქმე და სიხარული,

აღფრთოვანება და აღმაფრენა!

იმიტომ ხდება რევოლუცია,

მისთვის გაისმის ტყვიის ზუზუნი,

რომ პოეტების არ გაისმოდეს

უიმედობა, კვნესა, წუწუნი!

იმიტომ ხდება რევოლუცია,

... კითხვის გაგრძელება »