ჩვენ ერთად ვუცდიდით ღამეში თეთრ სანთელს,

ჩვენ ერთად მოვრკალეთ ლოდინი და რიცხვი.

ბედივით გამოჰყვა ჩემს ბინას შარშანდელს

უქმი და უგვანო ცხოვრების სირცხვილი.


ვიღაცა მახინჯი მხიარულ სიცილით

შემოგვხვდა... დაგვიწყო, დაგვიწყო პატიჟი!

ვინ იყო? საიდან? ჩვენ ის ვერ ვიცანით

და ყველა შევყევით შავი დღის ბადეში.


დავბრუენდით ბინაში და დაგვხვდა ცხედარი!

მივაგნეთ სულის კვალს! მე ნატვრას ვეა ... კითხვის გაგრძელება »

აჰა, თენდება! ოქროსფერ სხივით

ენთება შენი შარავანდედი,

მტრედისფერ ცაზე სიხარულია,

მტრედისფერ ცაზე გამოჩნდა გედი.

მზისკენ - ვარდისკენ მისი სხივებით

ანთებული და ფრთანათუთქარი

ამოსაწუწნად მიდის ღრუბელი -

ლურჯი ფუტკარი.

ისარივით ზე აინავარდა

და ახმაურდა ცად პროპელერი,

მზის სადიდებლად გუგუნი ისმის,

განახლებული მღერის სოფელი.

ზეციდან ქვეყნად ეშვება ნისლი,
... კითხვის გაგრძელება »

ბავშვი გზად ვლიდა. ბალახი. ცვარი.

ხელით მიჰყავდა პატარა ცხვარი.

იმაზე კარგი აბა რა არი,

ხელით მიჰყავდა პატარა ცხვარი.


ილორის წმიდა გიორგის ჭროღა

თვალები, შუბლი... მკაცრი მიმოხვრა.

შესაწირავად მიჰქონდა ოხვრა,

და მიჰყვებოდა პატარა ცხვარი.


საბრალო ბავშვი თრთოდა, ვით შველი

თვალები ჰქონდა ცრემლებით სველი:

მას ჩვეულება ეს ძველისძველი

კლავდა, რომ მსხვერპლად მიჰ ... კითხვის გაგრძელება »

ვდგავარ და გულთან მიპყრია ქნარი.

ვითარ ვრცელია შუაღამის ჟამთა სიალე!

გრიალებს ქარი

უსაფართ თანამოხეტიალე -

და განწირული აჟღერებით ჟღერს ჩემი ქნარი.

ვდგავარ და გულთან მიპყრია ქნარი.

ბარათაშვილი გადმოვსცქერი მშობლიურ არეს...

ოჰ, სად, სად არი

სატრფო ან მოძმე და მეგობარი?

და განწირული აჟღერებით ჟღერს ჩემი ქნარი.


ვდგავარ და გულთან მიპყრია ქნარი.

რაკი ლაღი ხარ, საქ ... კითხვის გაგრძელება »

ცეცხლი ფიქრებს როდი უფრთხის,

ცეცხლი ფიქრიანია,

იგრიხება ალი ბუხრის,

ისიც აწ ფრთიანია.


ნაკვერცხლებო, თქვენც ზიარის

მოგონებით ენთებით

სიცოცხლის ხის, ნათელ მთვარის

და მზის ორნამენტებით.


თქვენ დაგცქერით მოსახება

ვაზის ნელი სირმების

და მედგარი დაჯახება

ჯიხვების და ირმების.


იგრიხება ალი ბუხრის;

ისიც აწ ფრთიანია,

ცეცხლი ფიქრებ ... კითხვის გაგრძელება »

გადია ჩემი სიზმრის სიალით

ასე არასდროს არ დაისრულა.

ის ირონიამ ფრთით უშუალოდ

წარსულ დღეებში გადაისროლა.

ის, დაყრდნობილი უღონო ხელებს,

სიყმაწვილისას დაჰყურებს სურათს

და ჩარჩოებში ძვირფას სახელებს

ითვლის ბავშვივით და უსუსურად.

ბზა, სახარება, სარკე, საათი...

სარკეში თეთრი თმები თოვდება

და საათიდან სამოცდაათი

წელი, გადია, გიახლოვდება.

რბილ ბალიშებზე ისვენებს ... კითხვის გაგრძელება »

გაზაფხულია. ხე ფოთოლს ისხამს.

ვაზის ცრემლებით აივსო ზვარი.

ამ მშვენიერ დღეს, ამ სისხამ დილას

ფეხებს გისუსხავს ეს უხვი ცვარი.


კარგია, როცა რიჟრაჟი მოსდებს

სიმინდს და ხეებს ნამების ლივლივს,

საკმარისია შეეხო ტოტებს,

და ნამი თავით კოჭამდე გივლის


შორით კი ხვამლი მოჩანს ცისფერი,

როსმე ის ჩემი იყო ზმანება.

გაივლის თვალწინ იგი სიზმარი.

და რაღაც მწარედ დამენანება ... კითხვის გაგრძელება »

გამბედავო და მაგარო ხელო,

ხელო უცნობ, მაგრამ დიდი მხატვრის.

როგორც მედგრად გატანილი ლელო,

როგორც სწრაფი ასრულება ნატვრის!

ერთი ვეფხვიც დღეს ჩვენამდე აღწევს:

არქეოლოგს უპოვნია მთაში,

სად უძველეს ხეებს ლეწს და აქცევს

ნანგრევთ შორის ქარიშხალი - რაში.

ივერიის ლეგენდები შოთას

იგონებენ გადმოცემით ძველით,

და სიმღერებს მრავალს, არა ცოტას,

ჩვენო მთებო, თქვენგან კიდევ ველით!< ... კითხვის გაგრძელება »

პირიმზე, რისთვის ჩაფიქრებულხარ,

პირიმზე, ჩრდილი რაზე გფენია?

მტკვარო, შენ მაინც მითხარ, რას სწუხარ,

შენ მაინც რაზე მოგიწყენია?

ნუთუ გგონიათ, რომ ჩემი გული

ეხლა სავსეა მწამვლელ გრძნობებით?

რომ ვერასდროს კვლავ ვეღარ გიხილავთ,

და სამუდამოდ გემშვიდობებით?

დამშვიდდით! მუდამ თქვენთან იქნება

ჩემი სიმღერა და წრფელი ნანა,

შემოგწირავდით ერთად ყველაფერს,

მაგრამ სხვა რაა სიმღერ ... კითხვის გაგრძელება »

როცა დაღამდა -

გადადაღავდა

თბილისის არეს

ალების კალა;

ფიქრებით ძველით

სუნთქავდა ველი,

მთაწმინდა იგი

და ნარიყალა.

როცა გათენდა,

გადაადენდა

შუქს ნაძალადევს

მზე შემოდგომის,

გაისმა ვრცელი

ქარხნის გუგუნი

და აიმართა

სასახლე შრომის.

მოიხსენ რიდე!

ან კიდითკიდე

მშრომელი კლასის

გაისმის წყრომა. < ... კითხვის გაგრძელება »

განიახლე, განიახლე, მძლეთა მძლე,

დიახ, მძლე და მშვენიერი სიმაღლე,

ჰე, მამულო! გულისთქმად ეს იახლე:

ყოველი დღე იყოს მხოლოდ სიახლე!

გუშინდელმა გაიარა გუშინა,

წინანდელმა გული ვერ შეუშინა,

დღევანდელ დღეს ბაღი შემოუშენა:

ყოველი დღე უნდა იყოს სიახლე!

ამ სიახლის სიხარული განაგებს

ახალ ველებს, ახალ დაბა-ქალაქებს.

ცოდნა, შრომა სახლ-კარს მიმოალაგებს:

ყოველი დღე უნდა იყოს სიახ ... კითხვის გაგრძელება »