მადათოვზე აპირებს,

გაანათებს რესტორანი

ტივებიან ნაპირებს.

ასე მიდის ეს ზამთარი

სიზმარივით მდევარი,

ასე რეკავს საზანდარი -

უქმი, შემაქცევარი,

რომ ისმოდეს საიათნოვას

დაჟანგული ჰანგები,

მიეთოვოს, მოეთოვოს

კედლებს ფარშავანგები.

სული სტირის და როს ნანას,

კოჭლო საჰაკ, ჰპირდები,

დაანებე ფიროსმანას

სევდიანი ტვირთები,

რომ წავიდეს ეს ზამთარი

სიზმარივით მდევარი,

რომ რეკავდეს საზანდარი

უქმი, შემაქცევარი.

კარალეთის დღეები,

მთების ლურჯი კამარა -

უცხო სამოთხეები?

კიდევ შეგრჩა თუ არა

მხიარული თვალები?

თუ დრომ გადაუარა

და ჩაუქრო ალები?

მივდიოდით მხარდამხარ

და დრო გვეუარესა,

აწ არ ვიცი სადა ხარ

და რომელსა მხარესა.