ფიქრი ფიქრად დარჩეს…
ვეღარ გადამარჩენს.
მორჩა ნაფიქრალი თავნება.
წლები დავითვალე..
ნუთუ დავიღალე..
ნუთუ ყველაფერი მთავრდება..

მე ვდგავარ მთაში,ცივ ღრუბლებში თავაწეული,

ია და ხავსი ჩავიქსოვე აწეწილ თმაში

და ზოგჯერ ქარი,ყაჩაღივთ შემოსეული,

დალეწავს ხეებს,ნადირების ნაკვალებს წაშლის

ამბობენ,რომ ნაღვლიანი თვალები მაქვს…არ ვიცი…იქნებ მაქვს კიდეც…ზოგჯერ თვითონაც ვიჯერებ…მაგრამ ზოგჯერ, მახსენდება, რომ საკუთარი თავის მოტყუება შემიძლია…როდესაც საკუთარ თავს ატყუებ, ტყუილი ხომ ძალიან ჰგავს სიმართლეს…?

საკუთარმა თავმა დამღალა…მაგრამ…ხომ არსებობს ადამიანი, რომელსაც ძალიან ვუყვარვარ….ვჭირდები და ჩემთან ყოფნა უნდა…??