კარგად არ გიცნობ, მაგრამ მიყვარხარ,

ამ პატარა გულს ვერ გაექეცი,

მე გამოგკეტე ამ ოთხ კედელში,

და ეს სიცოცხლე შენ მოგიძღვენი,

თუ ასე წავალ მე ამ ქვეყნიდან,

(ჩვენში ხომ ყველა მომაკვდავია…
არვინ არ არის ჩვენში უკვდავი,
ყველა მოვკვდებით და ჩვენს ქვის საფლავს
არ ეყოლება არვინ მზრუნავი…)

შავმა სიკვდილმა მეც მომაკითხა,
თურმე მქონია მე მისი ვალი.
ცივი ღიმილით ხელი ჩამკიდა
და წინ გამიღო სამოთხის კარი.

ვერ შევეგუე,ვერ შევიფერე,

ვერ შევიყვარე უცხო მამული,

რა არ ვეცადე,როგორ არ ვწონე